KORFOE
Geschiedenis

To read about CORFU in English - click here

Korfoe Rossholidays

Populaire bestemmingen GRIEKENLAND

Aegina	Alonissos	Andros
Chios	Hydra	Kalymnos
Karpathos	Kefalonia	Korfoe
Kos	Kreta	Lefkas
Lesbos	Mykonos	Naxos
Paros	Patmos	Peloponnesos
Poros	Rhodos	Samos
Santorini	Skiathos	Skopelos
Spetses	Thassos	Zakynthos

Geschiedenis

Prehistorie en oudheid

Het zuidwestelijke deel van Korfoe werd al in de oude steentijd bewoond (70.000-40.000 v.Chr.). Waarschijnlijk was het toen nog geen eiland maar verbonden met het vasteland van Epirus, waar tevens de eerste bewoners vandaan kwamen. In Sidari aan de noordkust werd ca. 7000 jaar v.Chr. een nederzetting gesticht. Tot aan de bronstijd bleven hier mensen wonen (3000-1000 v.Chr).

Vanaf 2000 v.Chr. werden er door Illyrische stammen ook nederzettingen gesticht in het noordwestelijke deel van het eiland. Er is niets gevonden dat erop wijst dat deze stammen in contact stonden met andere delen van Griekenland. Overblijfselen die gevonden zijn wijzen op een volstrekt eigen cultuur die sterk neigt naar de landstreek Apulië in Zuid-Italië. Ten zuiden van de huidige hoofdstad Kerkyra werden de eerste nederzettingen gesticht in de periode 775-750 v.Chr. door Eretriërs.

In 734 v.Chr. werd Korfoe bezet door kolonisten uit de belangrijke Griekse stad Korinthe. In die tijd werd het vasteland van Griekenland geplaagd door hongersnood vanwege de overbevolking. Het gevolg was wel dat de eigen cultuur overvleugeld werd door de hoogontwikkelde Helleense cultuur. De Korinthiërs stichtten net ten zuiden van een al bestaande nederzetting de nieuwe stad Korkyra die door haar centrale ligging belangrijk werd voor het handelsverkeer tussen Italië, Sicilië en het Griekse vasteland.

Korkyra probeerde zich steeds meer los te maken van Korinthe en in 664 v.Chr. brak er een gewapend conflict uit dat gewonnen werd door Korkyra. Korkyra ontwikkelde meteen koloniale activiteiten op het vasteland waar een aantal kuststeden werden gekoloniseerd. In 600 v.Chr. werd Korkyra veroverd door de tiran van Korinthe, Periander. Onder hem bloeide de stad op met prachtige tempels, gebouwen en beeldhouwwerken. Van deze oude stad is niet veel meer over. In de loop der eeuwen is Korkyra langzaam afgebroken en de stenen werden gebruikt voor de bouw van een nieuwe stad en in de 5e eeuw voor een grote basiliek. Na de dood van Periander wist Korkyra zich weer los te maken van Korinthe en onderhield nauwe banden met Athene, dat in 479 v.Chr. de hegemonie op het vasteland stevig in handen had.

Er volgde opnieuw een bloeiperiode voor het eiland en het had b.v. aan het begin van de 5e eeuw een eigen vloot die bijna net zo groot was als de vloot van het machtige Athene. In de tweede helft brak er wederom een conflict uit tussen de oude vijanden Korkyra en Korinthe om de kolonie Epidamnos aan de Adriatische kust. Mede hierdoor brak de Peloponnesische Oorlog uit (431-404 v.Chr.) waarbij Korkyra de kant van het democratische Athene en Korinthe de kant van het militaire bolwerk Sparta koos. Deze oorlog liep voor Athene desastreus af maar had voor Korkyra niet veel consequenties. In dezelfde periode was het ook zeer onrustig op het eiland zelf waar een burgeroorlog uitbrak tussen aanhangers van de democratie en van de oligarchie. Uiteindelijk werd deze binnenlandse strijd gewonnen door de democratische partij.

In 374 v.Chr. werd Korkyra aangevallen door Sparta, maar met hulp van Athene wist men de Spartanen te weerstaan. In 361 v.Chr. viel de Tweede Atheense Alliantie, waar ook Korkyra inzat, uit elkaar, en konden de Macedoniërs Griekenland gemakkelijk bezetten. In 338 v.Chr. werd Korfoe bezet door Filippos II, de vader van Alexander de Grote. Onder Filippos en Alexander de Grote kwam er een voorlopig einde aan de Griekse vrijheid en werd slechts een onderdeel van het Macedonische wereldrijk. Korfoe speelde vanaf die tijd geen rol van betekenis meer.

In de derde eeuw v.Chr. werd het eiland bezet door Illyrische zeerovers die in 229 v.Chr. door de te hulp geroepen Romeinen werden verdreven. Hoewel de Grieken van de Macedoniërs en van de zeerovers bevrijd waren, werden ze nu geannexeerd door de Romeinen die hun steden gebruikten als militaire uitvalsbases voor de expansie naar het oosten. In ruil voor het gebruik van de haven mocht Korkyra zijn zelfstandigheid en privileges bewaren.

advertentie

Middeleeuwen

Vanaf de eerste eeuw werd het christendom op het eiland verkondigd en Korkyra was een van de eerste Griekse steden die gekerstend werd. Na de dood van Theodosius de Grote werd het Romeinse rijk in tweeën verdeeld en werd Korkyra ingedeeld bij het Oost-Romeinse Rijk, dat later Byzantium werd genoemd. In de eerste helft van de 5e eeuw werden grote delen van Korkyra afgebroken en herbouwd als een vroegchristelijke stad. Korkyra lag in die tijd nog steeds op een belangrijk punt in de handelsroute Byzantium-Venetië.

Van de vijfde tot en met de negende eeuw werd heel Europa en dus ook Korfoe aangevallen stammen als de Hunnen, Vandalen en West-en Oost-Goten. Het West-Romeinse Rijk ging hierdoor in 476 ten onder. Korkyra werd vanwege deze aanvallen al in de 6e eeuw verplaatst naar het beter te verdedigen schiereiland. Vanaf die tijd werd de stad “Polis stous koryfo” genoemd. Halverwege de 7e eeuw werd Koryfo door militair ingrijpen van Constantinopel gered van Arabische zeerovers. In 800 werd Leo III gekroond tot rooms-katholiek keizer en dit betekende dat het Oost-Romeinse rijk het wel kon vergeten om met het voormalige West-Romeinse Rijk samen te gaan. In 876 werd Koryfo en de andere Ionische eilanden kerkelijk losgemaakt van Rome en vielen voortaan onder de jurisprudentie van de patriarch van Constantinopel.

In de 11e eeuw werd Koryfo weer aangevallen door o.a. de Venetianen en de Noormannen. In 1081 werd Koryfo bezet door de Noormannen die echter drie jaar later verdreven werden door de Byzantijnen met hulp van de Venetianen. In 1147 volgde er weer een aanval van de Noormannen die door dezelfde coalitie weer werd afgeslagen. In 1199 werd het eiland veroverd door de rivaal van Venetië, Genua. Byzantium was toen al niet meer bij machte om hulp en bescherming te bieden. De kruisvaarders veroverden in 1204 Byzantium en Korkyra werd toebedeeld aan Venetië dat de strijd aanging met Genua. Venetië won de strijd en heerste van 1207 tot 1214 over Koryfo. Het Byzantijnse Rijk was ondertussen uiteengevallen in drie onafhankelijke staten en Koryfo behoorde tot het rijk van Michael I, despoot van Epirus. Hij annexeerde het eiland en verdedigde het tegen de Genuezen. In 1258 werd de staat Epirus veroverd door Manfred, de zoon van een Siciliaanse koning. Deze Manfred verloor het gebied op zijn beurt weer aan Karel, de koning van Napels en Sicilië. Vanaf die tijd behoorde Koryfo tot het Huis van Anjou.

De nieuwe heersers van Anjou wilden de orthodoxe bewoners van het eiland bekeren tot het katholicisme. De koning van Anjou gaf het eiland als huwelijksgeschenk aan zijn zoon Filips, maar de Venetianen hadden grote belangstelling voor Koryfo en wilden het kopen. Pas nadat er in Napels een crisis was uitgebroken was er zicht op dat de Venetianen het eiland konden overnemen.

advertentie

Venetianen, Turken, Fransen en Russen

In 1386 werd de heerschappij zelfs vrijwillig aan de Venetianen overgedragen. De tweede Venetiaanse periode zou tot 1797 duren. Hoewel de centrale macht bij de Venetianen lag hadden delen van het eiland toch een zekere mate van vrijheid. Het belang om en goede relatie met die edelen te houden was groot vanwege het economische belang. Door die belangrijke economische positie werd Korfoe herhaaldelijk aangevallen, met name door de Turken. Zij vielen het eiland in totaal vijf keer aan, in 1431, 1537, 1571, 1573 en 1716. Al deze aanvallen mislukten uiteindelijk maar in 1537 werd wel het gehele eiland geplunderd en er werden 15.000 eilandbewoners gevangen en verkocht als slaven. De citadel wisten de Turken echter niet te veroveren. In de jaren daarna werd de stad nog meer versterkt en na de aanval van 1571 werd er een nieuw fort gebouwd en de verdedigingswerken rondom de stad voltooid. De laatste aanval in 1716 mislukte dan ook volkomen, al was dat mede te danken aan een storm die de Turkse vloot trof. Ondertussen was bevolking van het eiland uitgedund door alle oorlogshandelingen, maar ook epidemieën en opstanden van boeren tegen landeigenaren.

Tegen het einde van 18e eeuw verzwakte de positie van Venetië op het wereldtoneel zodanig dat het gezag over het eiland zonder slag of stoot in handen kwam van de Franse keizer Napoleon. Ook hij zag goed dat het eiland door zijn cruciale ligging van groot belang was voor de Fransen. Korfoe werd al snel uitgeroepen tot een Franse provincie waarbij de stad bestuurd werd door een raad waar ook mensen uit de middenklasse zitting hadden. Hoewel de bevolking aanvankelijk enthousiast was van de Venetianen af te zijn sloeg deze stemming al snel om toen bleek dat de bewoners economisch werden uitgebuit door de Fransen.

In die tijd had Rusland een verbond met de Turkije gesloten om zich te wapenen tegen de expansiedrift van Napoleon. Doordat de eilandbewoners zeer ontevreden waren over de Fransen kostte het de Turken en de Russen niet veel moeite om geleidelijk alle Ionische eilanden te bezetten. Koryfo werd echter pas na maanden van gevechten bezet na een wapenstilstand. Hierna installeerden de Russen een Grieks-orthodoxe bisschop op het eiland. De hogere klasse op het eiland wilden nu echter een nieuwe onafhankelijke staat van de Ionische eilanden maken met Koryfo als hoofdstad. De nieuwe staat moest Heptanissa gaan heten.

In 1800 werd de nieuwe staat erkend door Engeland, Rusland en Turkije. Hierna kwam de adel weer aan de macht, wat na het vertrek van de Russen in 1801 meteen leidde tot grote onrust en gevechten tussen de aristocratie en de gewone bevolking. In 1806 namen de Russen de touwtjes weer in handen en beheersten alle binnen- en buitenlandse zaken. En dit betekende in feite dat er alweer snel een einde kwam aan de onafhankelijkheid.

Door het Verdrag van Tilsit werden de zeven Ionische eilanden weer overgedragen aan Frankrijk. Heptanissa werd zodoende weer een Franse provincie die zich in korte goed ontwikkelde door de bemoeienis van de Fransen. Landbouw, onderwijs, architectuur en stadsplanning werden aangepakt en zorgden ervoor dat de Fransen zeer geliefd werden bij de bevolking. De val van Napoleon in 1814 betekende het einde van de heerschappij van de Fransen over Koryfo.

advertentie

Engels protectoraat, 1814-1864

Bij het Verdrag van Parijs in 1815 kregen de Engelsen op papier geen volledig gezag over het eiland (nu Korfoe i.p.v. Koryfo). De zogenaamde “Verenigde Staten van de Ionische Eilanden” zouden een vrije onafhankelijke staat vormen die door de Engelsen beschermd zou worden In feite werd Korfoe door de Engelsen volledig overheerst. De steun van Ionische eilanden aan de Griekse Vrijheidsoorlog van 1821 kon dan ook geen goedkeuring wegdragen bij de Engelsen. Ook de Uniebeweging van de Ionische eilanden, die zich wilden aansluiten bij het Griekse rijk, ontstond na de Griekse onafhankelijkheid ten opzichte van de Turkse overheersing. Na een grondwetswijziging in 1848 kregen de eilandbewoners meer vrijheden en zelfbestuur.

Het Grieks was al in 1817 erkend als officiële taal en ook het wegennetwerk, het onderwijssysteem en de cultuur in het algemeen werden verbeterd of bloeiden op.

advertentie

Korfoe definitief bij Griekenland

In 1864 werden de Ionische eilanden officieel opgenomen in de Griekse staat. De Engelsen dwongen nog wel af dat prins Wilhelm van Denemarken de nieuwe koning van Griekenland zou worden. Hij was verwant met het Engelse vorstenhuis en werd later dan ook George I genoemd. Ook werd vastgelegd dat in geval van oorlog de Ionische eilanden neutraal zouden blijven en dat de versterkingen zouden worden afgebroken.

De neutraliteitspassage zou al snel alleen voor Korfoe en Paxos gelden maar in de Eerste Wereldoorlog werd Korfoe al gebruikt door de geallieerden als basis voor hun legers. Daar kwam nog bij dat de Serven het eiland twee jaar gebruikten als tijdelijk bestuurscentrum. De Serven kwamen op Korfoe terecht nadat ze door Oostenrijkse en Duitse legers via Albanië naar Korfoe gevlucht waren. In 1917 werd het Verdrag van Korfoe gesloten en hierin werden de grondslagen voor de nieuwe staat Joegoslavië vastgelegd. In 1923 werd er een Italiaanse generaal gedood waarna het eiland gebombardeerd werd.

In de Tweede Wereldoorlog werd het eiland van 29 april 1942 tot 25 september 1843 bezet door de Italianen. En zij deden een poging om de eilanden bij Italië te voegen. Toen de Italianen capituleerden wilden de Duitsers het eiland bezetten en dit lukte uiteindelijk eind september 1943 maar ze werden op 12 oktober 1944 verdreven door de Engelsen. Door de vele bombardementen en gevechten werden er grote verwoestingen aangericht. In Griekenland zelf wilden de communisten na de Tweede Wereldoorlog de macht overnemen maar dit mislukte. Verder stonden de naoorlogse jaren in het teken van de wederopbouw en werd er bijvoorbeeld een vliegveld en een nieuwe haven aangelegd als gevolg van het snel toenemende toerisme.

In 1965 was er een conflict tussen koning Constantijn II en de hervormingsgezinde premier Papandreou. Papandreou werd daarop ontslagen en er volgden een aantal jaren van kabinetscrises en veel maatschappelijke onrust. Op 21 april 1967 werd er een staatsgreep gepleegd door een groep ultrarechtse legerofficieren en kwamen de dictators Papadopoulos en Patakos aan de macht onder het mom van het bestrijden van het gevaarlijke communisme. Deze dictatuur duurde tot juli 1974, toen het regime in elkaar klapte. Koning Constantijn gedoogde aanvankelijk het regime en maakte zich daardoor erg onpopulair bij het volk. Hij ging veel te laat in verzet en ging in ballingschap in Rome en Londen. Ook dit zette kwaad bloed bij de bevolking en daardoor werd de monarchie voor een republiek ingeruild. In 1994 vond op Korfoe een topconferentie plaats ter afsluiting van het Griekse voorzitterschap van de Europese Unie. Helaas voor het eiland werden er geen belangrijke beslissingen genomen.

Zie verder ook de geschiedenis van Griekenland op Landenweb.

advertentie

KORFOE LINKS

Advertenties
• Naar Korfoe met Sunweb
• Korfoe Tui Reizen
• Autohuur Corfu
• Authentieke Vakanties naar Korfoe
• Hotels Trivago
• Mambo jongerenreizen naar Griekenland
• Korfoe Rossholidays
• Fietsvakantie Korfoe
• Auto huren in Korfoe
• Korfoe Hotels
• Boeken, ook tweedehands, over KORFOE bij Bol.com

Nuttige links

Korfoe Fotoreportage
Korfoe Start België (N)
Reisinformatie Corfu (N)

Bronnen

Desypris, Y. / 777 schitterende Griekse eilanden

Uitgeverij Michalis Toubis S.A.

Fürst, F. / Corfu

Het Spectrum

Gerrard, M. / Korfoe

Van Reemst

Hendriksen, B. / Korfoe en de Ionische eilanden : Paxos, Lefkáda, Kefaloniá, Itháka en Zákinthos

Van Reemst

Webb, S. / Corfu & the Ionians

Lonely Planet

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems