SKOPELOS
Geschiedenis

To read about SKOPELOS in English - click here

Naar Skopelos met Sunweb

Populaire bestemmingen GRIEKENLAND

Aegina	Alonissos	Andros
Chios	Hydra	Kalymnos
Karpathos	Kefalonia	Korfoe
Kos	Kreta	Lefkas
Lesbos	Mykonos	Naxos
Paros	Patmos	Peloponnesos
Poros	Rhodos	Samos
Santorini	Skiathos	Skopelos
Spetses	Thassos	Zakynthos

Geschiedenis

Skopelos vóór Christus

Volgens archeologen bevonden er zich al belangrijke nederzettingen op de eilanden van de Sporaden in het Neolithicum en gaat de geschiedenis van Skopelos al zo'n achttien eeuwe terug. De graven van Sendoukia midden op het eiland suggereren inderdaad dat er in die tijd een kolonie op Skopelos gevestigd was. In de oudheid werd het eiland door de Grieken Peparithos genoemd en werd het een kolonie van het Minoïsche Kreta. Volgens een legende zou prins Staphilos, zoon van de god Dionysos en Ariadne, dochter van de koning van Minos, de stichter en eerste bewoner van Skopelos zijn geweest. Deze legende werd wat concreter in 1936, toen de archeoloog Nikolaos Platonas een zeer rijk gevuld graf in de buurt van het dorp Staphilos gevonden werd. Tussen de vele kunstvoorwerpen lag een zwaard met een 32 cm gouden handvat uit de Hellenistische tijd. Het was het grootste Myceense zwaard ooit gevonden en men ging er vanuit dat het een graf moest zijn van een koninklijk persoon uit de periode van de Kretenzische overheersing. De Kretenzers brachten ook de kunst van het verbouwen van olijven en druiven naar Skopelos en nog vele eeuwen daarna was Skopelos beroemd om zijn fijne olijfolie en wijnen. Rond de 8e, of begin 7e eeuw v.Chr. werd het dorp Staphilos verlaten en werden de dorpen Panormos, Selinous (nu: Loutraki) en Peparithos (waar nu Skopelos-stad ligt) steeds belangrijker.

Na de Myceense tijd is er een gat van enkele eeuwen in de geschiedschrijving van Skopelos, pas in de 6e tot begin 5e eeuw volgt er weer een periode van voorspoed. Gedurende deze periode worden er in Peparithos zilveren munten geslagen en economische relaties aangeknoopt met andere stadstaten in de Egeïsche Zee. Met name olijfolie en wijn worden dan geëxporteerd. In 569 v.Chr. wint Agnon, een atleet van Skopelos, een wedstrijd tijdens de Olympische Spelen (de baai van Agnontas is naar hem genoemd).

Na de Perzische oorlogen verliest Peparithos haar onafhankelijkheid en wordt een onderdeel van de eerste Delische Bond (478 - 404 v.Chr.), bestaande uit Athene en haar bondgenoten in de Egeïsche Zee. In 427 v.Chr. werd Skopelos getroffen door een verwoestende aardbeving, gevolgd door een tsunami. Dan, na een korte Spartaanse overheersing, valt Skopelos onder de tweede Delische Bond (378 -338 v.Chr.).

Gedurende de Hellenistische tijd (eind 4e eeuw v.Chr. tot 1e eeuw v.Chr.) raakte Skopelos verstrikt in de strijd tussen de opvolgers van Alexander de Grote en de strijd tussen de Romeinen en de Macedoniërs. Skopelos heette in die tijd nog steeds Peparithos en de wijnhandel was waarschijnlijk nog steeds erg winstgevend. Er werden ook koperen munten geslagen. Peparithos werd nog vaak genoemd in de (historische) literatuur van die tijd, onder andere Aristoteles schreef over de fameuze wijn die naast gewoon lekker ook over lustopwekkende eigenschappen zou beschikken. In de Klassieke en Hellenistische tijd werden ook veel tempels en forten op het eiland gebouwd.

In 146 v.Chr. veroverden de Romeinen het Griekse grondgebied, inclusief eilanden als Skopelos. Het lijkt er echter op dat Skopelos, zoals het eiland door de Romeinen genoemd werd, nog redelijk zelfstandig functioneerde, want er werden nog steeds koperen munten geslagen. Voor zover bekend werd de naam Skopelos voor het eerst genoemd in teksten van de Griekse sterrenkundige en geograaf Claudius Ptolemaeus (vanaf 2e eeuw v.Chr.), waarschijnlijk door de vele riffen en rotsrichels die Skopelos heeft. Verder werd Skopelos bijna niet meer genoemd in de ons bekende geschriften uit die tijd.

advertentie

Skopelos ná Christus

Het Christendom verspreidde zich snel over de eilanden van Griekenland en dus ook over Skopelos. In de 4e eeuw n.Chr. was bisschop Riginos al de centrale figuur op Skopelos en hij verspreidde het Christendom over de andere eilanden van de Noordelijke Sporaden. In 363, onder de christenvervolgingen van Julianus de Afvallige, werd Riginos vermoord en heilig verklaard door de rooms-katholieke kerk. Vanaf die tijd is hij ook de beschermheilige van Skopelos.

Gedurende de eerste Byzantijnse tijd lijkt Skopelos als ballingsoord gebruikt te worden, want wordt ook nu nauwelijks genoemd in de ons bekende geschriften uit die tijd. Na de verovering van Constantinopel in 1204 door de Franken werd Skopelos in 1207 veroverd door Venetiaan Marco Sanudo en werd onderdeel van het hertogdom van Naxos (ook wel genoemd hertogdom van de Archipel of hertogdom van de Egeïsche Zee). Sanudo gebruikte Skopelos als uitvalsbasis voor zijn strooptochten op het vasteland van Griekenland en het eiland Evia.

Het hertogdom werd tot 1276 opgevolgd door het Huis van Gizi. Na Gizi werd Skopelos weer Byzantijns onder de Byzantijnse keizer Michaël VIII Palaeologus en zijn admiraal Alexios Filanthropinos, maar had ook nog steeds ernstig te lijden onder piraten en andere aanvallers.

In 1453 kozen Skopelos en de andere Noordelijke Sporaden weer voor de Venetiaanse heerschappij om bezetting door de Turken te ontlopen, maar hadden dat achteraf misschien beter niet kunnen doen. Skopelos, dat de grootste bevolking had van de Sporaden, werd nu heen en weer geslingerd tussen de oorlogvoerende Venetianen en Turken en in 1538 kreeg Skopelos het zeer zwaar voor de kiezen. In dat voor Skopelos desastreuze jaar werd het eiland niet alleen veroverd door de Turkse vlootadmiraal Hayredin Barbarossa, die grote verwoestingen aanrichtte en de meest bewoners werden afgeslacht of als slaaf afgevoerd.

Dat er nog Grieken overbleven wordt bewezen door het feit dat er in die periode toch nog kerken gebouwd werden. Skopelos mocht dan ook nog steeds zijn eigen gang gaan en behield min of meer zijn onder de Venetianen opgebouwde rechten. Men had eigenlijk maar twee verpichtingen ten opzichte van de Turken: belastingen betalen en elk jaar 30 matrozen afstaan aan de Turkse vloot. Opmerkelijk was dat gedurende de gehele Turkse 'bezetting' er geen Turk op Skopelos gewoond heeft. Reizigers die Skopelos tussen de 16e en 19e eeuw bezochten, reppen van een snel toenemende bevolking en een redelijke economische voorspoed, onder ander door toenemende handelsactiviteiten vanaf de 18e eeuw. Dat Skopelos weer meetelde in die tijd blijkt uit de aanwezigheid op Skopelos van consuls uit Engeland, Frankrijk en Venetië.

Vanaf 1750 arriveerden de eerste zogenaamde 'armatoloi' vanuit Olympus, Chalkidiki en Thessalië op Skopelos. Armatoloi waren in eerste instantie Grieks-orthoxe semi-militaire groepen die ingehuurd werden door de Turken om de bezette gebieden onder de duim te houden. Erg loyaal waren ze echter niet, want in pre-revolutionair Griekenland stapten ze net zo snel weer over naar de Griekse kant. Zo vonden de vrijheidsstrijders Nikotsaras (1768-1807) en Giannis Stathas (1758-1812) een schuilplaats op Skopelos. In 1770 namen schepen van Skopelos deel de Slag bij Çesme, waarbij de Turkse vloot vernietigd werd. De slag was uiteindelijk een onderdeel van een mislukte opstand van de Grieken tegen de Turken, maar deze mislukte opstand kan wel beschouwd worden als een voorloper van de geslaagde Griekse Onafhankelijkheidsoorlog van 1821 tot 1829.

In de onafhankelijkheidsstrijd vanaf 1821 nam Skopelos actief deel aan de strijd en men was ook niet te beroerd om meer dan 70.000 vluchtelingen uit Macedonië en Thessalië op te nemen. De strijd tegen de Turken werd gewonnen en in 1830 werd Skopelos een onderdeel van de nieuwe Griekse staat. Het leven op de Sporadische eilanden werd er echter niet beter op, armoe was troef en in de tweede helft van de 19e eeuw en de eerste helft van de 20e eeuw emigreerden veel eilandbewoners naar de Verenigde Staten, Roemenië en Rusland. Gedurende de onrust op de Balkan en de expeditie naar Klein-Azië lieten vijftien soldaten van het dorp Glossa het leven in de peride 1912-1922. Ook in de Tweede Wereldoorlog waren er verschillende eilandbewoners te betreuren of keerden zwaar gewond terug op het eiland. Skopelos speelde nog wel een grote rol in de repatriëring van geallieerde soldaten die op de vlucht waren voor de Duitsers en Italianen en via Skopelos naar Turkije gebracht werden. Skopelos werd bezet door de Italianen van juni 1941 tot september 1943 en door de Duitsers van september 1943 tot en met oktober 1944. Tot overmaat van ramp werd Skopelos in 1940 getroffen door een uitbraak van phylloxera die de totale druiventeelt, en daarmee de wijnproductie, vernietigde.

In 1950 werd het laag gelegen deel van het dorp Palio Klima getroffen door een aantal aardbevingen. Veel inwoners vluchtten naar het hoger gelegen deel van Palio Klima en probeerden daar weer een bestaan op te bouwen.

In 1965 werd Palio Klima weer getroffen door een aardbeving, nu het hoger gelegen gedeelte; Palio Klima werd bijna volledig verlaten door de ontredderde inwoners, de leegstaande huizen werden veelal opgekocht door buitenlanders. De inwoners van Palio Klima die dat wilden werden in 1981 verhuisd naar de regio rond Elios, waar een totaal nieuw dorp voor hen gebouwd was, Neo Klima.

In de jaren tachtig van de vorige eeuw kwam het toerisme naar Skopelos goed op gang en is nu de belangrijkste bron van inkomsten voor de eilandbewoners.

In 2008 werd Skopelos gebruikt als locatie voor filmopnames van de film 'Mamma Mia'.

Zie verder ook de geschiedenispagina van Griekenland op landenweb.

advertentie

Nuttige links

Reisinformatie Skopelos (N)
Startnederland Skopelos (N)

Bronnen

www.landenweb.nl/griekenland

Wikipedia

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles
laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems

SKOPELOSGeschiedenis