PAROS
Samenleving

To read about PAROS in English - click here

Authentieke Reizen naar Paros

Populaire bestemmingen GRIEKENLAND

Aegina	Alonissos	Andros
Chios	Hydra	Kalymnos
Karpathos	Kefalonia	Korfoe
Kos	Kreta	Lefkas
Lesbos	Mykonos	Naxos
Paros	Patmos	Peloponnesos
Poros	Rhodos	Samos
Santorini	Skiathos	Skopelos
Spetses	Thassos	Zakynthos

Samenleving

Staatsinrichting, administratieve indeling en politiek

advertentie

Griekenland Vouli_{Foto: Jebulon in het publieke domein}

Griekenland kreeg op 1 januari 2011 een nieuwe bestuurlijke indeling als onderdeel van een algehele bestuurlijke hervorming, die vernoemd werd naar Kallikratis, een Griekse architect uit het midden van de 5e eeuw v.Chr.

Griekenland is sinds 2011 in 13 bestuurlijke regio's, de zogenaamde"periferia", opgedeeld. Deze bestuurlijke regio's zijn weer onderverdeeld in 74 regionale eenheden, de 'perifereiaki enotita'. De regionale eenheden, die geen eigen bestuur meer hebben, worden op hun beurt weer onderverdeeld in 325 gemeenten of 'demoi'. Daarnaast kent Griekenland sinds 1926 één autonoom gebied onder een eigen Grieks-orthodox bestuur, namelijk Agion Oros of de monnikenstaat Athos in Chalkidiki (Noord-Griekenland).

De 13 bestuurlijke regio's van Griekenland zijn Attica (1), Centraal-Griekenland (2), Centraal-Macedonië (3), Kreta (4), Oost-Macedonië en Thracië (5), Epirus (6), Ionische Eilanden (7), Noord-Egeïsche Eilanden (8), Peloponnesos (9), Zuid-Egeïsche Eilanden (10), Thessalië (11), West-Griekenland (12) en West-Macedonië (13).

Door de bestuurlijke herindeling van 2011 werd Paros een regionale eenheid van de bestuurlijke regio Zuid-Egeïsche Eilanden, die verder bestaat uit de eilanden Andros, Kalymnos, Karpathos, Kea-Kythnos, Kos, Milos, Mykonos, Naxos, Rhodos, Santorini (Thira) Syros en Tinos.

Paros behoort geografisch gezien tot de Centrale en Oostelijke Cycladen, waar onder andere ook Amorgos, Naxos en Antiparos toe behoren. Naast de Centrale en Oostelijke Cycladen zijn er ook nog de Westelijke Cycladen (met o.a. Kythnos, Melos en Serifos), de Noordelijke Cycladen (met o.a. Andros, Mykonos, Tinos en Syros), de Kleine Cycladen (me o.a. Iraklia, Keros en Donousa) en de Zuidelijke Cycladen (met o.a. Folegandros, Ios en Santorini). Voor de actuele politieke situatie in Griekenland zie hoofdstuk geschiedenis.

advertentie

Het marmer van Paros

Parisch marmer is een nóg fijnkorrelig semi-doorschijnend zuiver-wit marmer zonder vlekken dan dat van Naxos, gehouwen tijdens de klassieke periode in de buurt van het dorp Marathi. Het marmer van Paros wordt ook wel 'lychnites' genoemd, van het Griekse woord 'lychnos', wat olielamp betekent. Het marmer werd gedolven bij olielamplicht. Men denkt dat al in de 7e eeuw n.Chr. gestopt werd met het delven van het marmer. Pas in de 18e eeuw en 19e eeuw werden de mijnen weer (tijdelijk) heropend, toen de eerste Europese toeristen verschenen en er ook archeologische steeds meer belangstelling kwam voor Griekenland. In 1844 werd er weer een mijn geopend om marmer leveren voor de crypte in de Dome des Invalides in Parijs, waar de graftombe van Napeleon Bonaparte staat.

Het Parische marmer werd zeer gewaardeerd door de oude Grieken voor het maken van sculpturen. Enkele van de grootste meesterwerken van de oude Griekse beeldhouwkunst werden gesneden uit Parisch marmer, onder andere de Venus van Milo (Het beeld werd vermoedelijk vervaardigd rond 130 v.Chr. en men denkt dat Alexandros van Antiochia de beeldhouwer was), de Medici Venus, een beeld van de godin Aphrodite uit de 1e eeuw v.Chr., en de gevleugelde Niké van Samothrake, een beeld van waarschijnlijk ca. 200 v.Chr. dat de Griekse godin van de overwinning, Niké, voorstelt.

De oorspronkelijke steengroeven op Paros, die werden gebruikt vanaf de 6de eeuw v. Chr, zijn nog steeds te zien aan de noordkant van het eiland op de hellingen van de berg Pantes. Belangrijkste rivaal van het Parische marmer in de oudheid was het Pentelische marmer van de Pelopponesos, dat ook vlekkeloos wit is, maar overdekt met een gelijkmatige lichtgele tint die er voor zorgt dat het marmer in de zon goudkleurig oplicht. Ook het Italiaanse Carrara-marmer is vlekkeloos wit, maar met een gelijkmatige vaag grijze tint. Het Parische marmer lijkt nog het meest op het marmer van Naxos, dat nog steeds gewonnen wordt in de buurt van het dorp Kinidaros.

advertentie

Nuttige links

Paros Startnederland (N+E)
Reisinformatie Paros (N)
Startpagina Paros (N)

Bronnen

www.landenweb.nl/griekenland

Wikipedia

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles
laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems

PAROSSamenleving