HYDRA
Geschiedenis

To read about HYDRA in English - click here

Griekenland Ross Holidays

Populaire bestemmingen GRIEKENLAND

Aegina	Alonissos	Andros
Chios	Hydra	Kalymnos
Karpathos	Kefalonia	Korfoe
Kos	Kreta	Lefkas
Lesbos	Mykonos	Naxos
Paros	Patmos	Peloponnesos
Poros	Rhodos	Samos
Santorini	Skiathos	Skopelos
Spetses	Thassos	Zakynthos

Geschiedenis

Hydra tot de onafhankelijkheid van Griekenland

Er is archeologisch bewijs gevonden op Hydra dat er boeren en herders gewoond hebben vanaf ca. 2500 v.Chr. Ook is er vulkanisch glas (obsidiaan) gevonden van het Zuid-Egeïsche eiland Melos (Milos), dat tijdens de bloeiperiode van de Minoïsche beschaving (ca. 3500 - ca. 1375 v.Chr.) tijd geleverd werd aan met name Kreta, maar ook aan andere Griekse eilanden.Tijdens de Helladische periode (ca. 1375 - 1100 v.Chr.) diende Hydra waarschijnlijk als een maritieme basis voor de koninkrijken op het Griekse vasteland. Fragmenten van vazen, gereedschappen en het hoofd van een afgod zijn vondsten die daar op wijzen. De grootste vondst was echter een scheepswrak uit ca. 2200 v.Chr. bij het eilandje Dokos, waardoor archeologen waardevolle informatie konden verzamelen over de vroege Helladische periode. De grootschalige Dorische invasie van Griekenland en de Griekse eilanden rond de 12e eeuw v.Chr. lijkt te hebben geleid tot een ontvolking van het eiland.

Hydra werd weer bevolkt door boeren en herders vanaf de havenstad Ermioni op het vasteland in de 8e eeuw v. Chr. De beroemde historicus Herodotus (ca. 484 - ca. 425 v.Chr.) meldde zelfs in zijn geschriften dat Hydra in de 6e eeuw v.Chr. bezit was van Ermioni. Ermioni verkocht daarop Hydra aan Samos, die het op haar beurt weer afstond aan de Pelopponesische en aan de Saronische Golf gelegen stad Troezen.

Verder bleef Hydra in deze periode opereren in de marges van de geschiedenis. Er leefden maar weinig mensen op Hydra, en met uitzondering van wat korte vermeldingen in geschriften van Herodotus en aardrijkskundige en schrijver Pausanias (ca. 115 - 180 n.Chr.), werd er nauwelijks aandacht besteed aan het eiland.

Tijdens de Byzantijnse tijd werd Hydra weer wat meer bevolkt, vazen en munten uit die tijd zijn gevonden in de omgeving van Episkopi. Maar aan die toename van de bevolking kwam weer een eind tijdens het Latijnse Keizerrijk (1204-1261) van Constantinopel, toen Hydra vaak aangevallen werd door piraten en de bewoners op de vlucht sloegen. Tussen 1204-1566 behoorde Hydra tot Venetië, van 1566-1821 was het eiland een deel van het Ottomaanse Rijk.

In de 16e eeuw werd het eiland weer wat meer bevolkt door vluchtelingen uit Zuid-Albanië als gevolg van de oorlog tussen het Ottomaanse en het Venetiaanse Rijk. Deze Arvanieten trokken tussen ongeveer 1300 en 1600 eerst naar Attica en daarna naar de Peloponnesos en eilanden als Hydra. De redenen voor deze migratie zijn niet helemaal duidelijk, maar vaak werden deze mensen door Byzantijnse en Latijnse heersers uitgenodigd om zich te vestigen in ontvolkte gebieden, misschien zelfs om de islamisering tijdens de overheersing van het Ottomaanse Rijk tegen te gaan. Onderzoeken wezen uit dat halverwege de 20e eeuw de bevolking van Hydra nog voor het grootste gedeelte uit afstammelingen van de Arvanieten bestond.

advertentie

Hydra als zee- en handelsmacht

Hydra was relatief onbelangrijk tijdens een groot deel van de Ottomaanse overheersing. De ontwikkeling van Hydra als zee- en handelsmacht begon in de 17e eeuw, en de eerste school voor zeelieden werd dan ook al opgericht in 1645. Het eerste op Hydra gebouwde schip werd in 1657 te water gelaten. Echter, het conflict tussen de Republiek Venetië en het Ottomaanse Rijk beperkte de maritieme ontwikkeling van het eiland tot 1718 en het Verdrag van Passarowitz. Hierna werd de handelsvloot van Hydra steeds groter en belangrijker voor de economische ontwikkeling van het eiland.

Tijdens de eerste helft van de 18e eeuw bouwde men op Hydra gebouwd dezelfde soort schepen als op de andere Egeïsche eilanden. Dit waren de Sachtouri van 15 tot 20 ton en de Latinadiko van 40 tot 50 ton. De Hydrioten stelden zich daardoor tevreden met de handel in de Egeïsche Zee, en voeren nooit verder dan Constantinopel. De grote verandering kwam in 1757 met de bouw van een schip van 250 ton. Door deze grote boten werd Hydra steeds belangrijker als havenstad en voor de scheepsbouwindustrie. In 1771 voeren 50 schepen over de Griekse wateren, tien jaar later waren dat er al meer dan 100.

Het Ottomaanse Rijk beperkte echter het economische succes van Hydra door het heffen van zware tarieven en belastingen en het bepreken van de vrije handel. Alleen Ottomaanse schepen mochten de Dardanellen en de Bosporus passeren, en hadden zo de mogelijkheid om (graan)handel te drijven via havens aan de Zwarte Zee en met het achterland van het Ottomaanse Rijk. Het Verdrag van Küçük Kaynarca in 1774, dat een einde maakte aan de Russisch-Turkse oorlog van 1768 tot 1774, zou deze situatie helemaal veranderen. Onderhandelaar aan Ottomaanse kant was Ahmed Resmi Efendi.

Rusland kreeg van de Ottomanen het recht om de orthodoxe christenen te beschermen en deze religieuze bescherming had een belangrijk economisch gevolg voor Hydra: de Hydrioten mochten gaan varen onder de Russische vlag en hadden daardoor ook toegang tot de Zwarte Zee. Hydra ging nu een zeer lucratieve tijd tegemoet, want Hydriotische schepen konden nu handel drijven van Zuid-Rusland in het oosten tot de Italiaanse havens van Ancona en Livorno in het westen. Vanaf 1785 richtten de Hydriotische schippers zich niet alleen op het daadwerkelijke transport, maar werden ook op financieel gebied steeds belangrijker. Elk vaartuig werd zijn eigen kleine commerciële onderneming en de handel met de Levant was bijna helemaal in handen van de Hydriotische schepen, hoewel de concurrentie van de eilanden Spetses en Psara behoorlijk groot was.

Helaas voor Hydra gooide een pestuitbraak in 1792 roet in eten, veel Hydrioten vonden de dood en anderen verlieten het eiland uit angst besmet te worden. Toch was Hydra aan het einde van de 18e eeuw economisch weer danig opgekrabbeld en de Hydriotische schepen bereikten Franse, Spaanse en zelfs Zuid-Amerikaanse havens. Napoleon Bonaparte, keizer van Frankrijk, schonk Hydra een grote zilveren kroonluchter voor in de kathedraal als een gebaar van dankbaarheid voor de rol van de Hydriotische schepen die een Britse blokkade omzeilden en zo voedsel naar Frankrijk en Europa brachten.

advertentie

Hydra vanaf de 19e eeuw

In de 19e eeuw was Hydra uiteindelijk de thuisbasis van zo'n 125 schepen en 10.000 matrozen. De herenhuizen van de kapiteins die nu nog steeds de hoefijzervormige haven omringen zijn een bewijs van de welvaart die de scheepvaart gebracht heeft aan het eiland. Ten tijde van de Griekse Revolutie (1821-1832), Hydra telde toen ca. 16.000 bewoners, wisten de vloten van Hydra en de twee andere 'marine-eilanden' Spetses en Psara, zich te ontworstelen aan de hegemonie van de Ottomaanse vloot in de Oost-Egeïsche Zee.

Toen de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog in 1821 uitbrak, was de bijdrage van 186 kleine en 124 grote Hydriotische schepen in de gevechten tegen de Turken cruciaal. De Griekse admiraal Andreas Miaoulis, zelf een kolonist op Hydra, bracht met zogenaamde branders, oorlogsschepen die dienden om vijandelijke schepen in brand te steken, de Ottomaanse vloot zware verliezen toe.

Na het einde van de revolutie en de oprichting van de Griekse staat verloor Hydra langzaamaan haar sterke positie als maritieme macht in de Oostelijk Middellandse Zee. En dat veroorzaakte natuurlijk een economische crisis die leidde tot een periode van tegenspoed en werkloosheid. De belangrijkste reden van de economische crisis was dat met de oprichting van de Griekse staat de Hydriotische vloot haar privileges, gekregen bij het Verdrag van Küçük Kaynarca, verloor en het gebruik van de Russische vlag niet meer mogelijk was. Een andere reden was dat de traditionele gezinnen die het grootste deel van de vloot in eigendom hadden, niet snel genoeg de voordelen zagen van de opkomst van het stoomschip. De kosten werden daardoor aanzienlijk minder, niet meer wind-afhankelijk en er was minder bemanning nodig, en dat was in het voordeel van de nieuwe en modernere rederijen van Piraeus, Patras en Syros. En opnieuw verlieten veel bewoners van Hydra het eiland, met achterlating van hun grote villa's en prachtige woningen die tot een ruïne vervielen. De steunpilaar van de economie van het eiland werd nu de sponsenvisserij, en die bracht inderdaad weer welvaart.Maar dit duurde slechts tot 1932, toen Egypte het Hydriotische vissers verbood om nog langer voor de Egyptische kust naar sponsen te vissen.

In 1924 werd de voormalige regent en op Hydra geboren Pavlos Koundouriotis staatshoofd van Griekenland en van 1925 tot 1926 president van de Tweede Republiek. In maart 1926 werd Koundouriotis door generaal Theodoros Pangalos afgezet, maar al in augustus van datzelfde jaar volgde er een staatsgreep van generaal Georgios Kondylis en hij stelde Koundouriotis weer aan als president. In 1929 trad Koundouriotis af en in 1935 overleed hij.

Tegen de tijd dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak was Hydra opnieuw door veel van haar bewoners verlaten, de meeste van hen emigreerden naar andere landen. Tussen 1941 en 1943, tijdens de bezetting van Griekenland, was er hongersnood op Hydra, en men schat dat ongeveer acht procent van de bevolking de hongerdood stierf.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Hydra 'the place to be' voor een artiest als de Canadese singer-songwriter Leonard Cohen en schrijvers als Arthur Miller uit de Verenigde Staten en Axel Jensen uit Noorwegen.

advertentie

Hydra in de 21e eeuw

Hydra werd in 2007 getroffen door een enorme brand die ongeveer twee derde van de bossen van het eiland verwoestte. Hydra-stad, de hele weg naar Episkopi en de stranden in zuiden werden bedreigd, maar konden gered worden. Tot op heden is Hydra-stad nog nooit direct getroffen, wel kostten branden in de loop der tijd al een aantal brandweerlieden het leven.

Op 24 mei 2014 brak er op Hydra weer een grote brand uit, nu werd er een gebied van 2500 hectare met grassen en lage begroeiing getroffen. Geluk bij een ongeluk was dat Hydra net sinds februari 2014 een eigen brandweerunit met een kleine brandweerauto heeft. Maar omdat Hydra niet veel wegen heeft moest het vuur toch grotendeels met behulp van vliegtuigjes en helikopters geblust worden. Zie verder ook de geschiedenispagina van Griekenland op landenweb.

advertentie

HYDRA LINKS

Advertenties
• Griekenland Ross Holidays
• Hotels Hydra
• Eilandhoppen Saronische Golf
• Hotels Trivago
• ANWB 8-daagse groepswandelreis Saronische Golf
• Auto huren in Athene
• Boeken, ook tweedehands, over HYDRA bij Bol.com

Nuttige links

Startnederland Hydra (N)

Bronnen

www.landenweb.nl/griekenland

Wikipedia

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems