SENEGAL Economie

SENEGAL

algemeen

De economie van het ontwikkelingsland Senegal behoort tot de zwakste in de wereld. De belangrijkste bron van inkomsten is op dit moment olie en visserij, gevolgd door de teelt van pinda's en de winning van fosfaat. De economie is daarmee sterk afhankelijk van klimaatschommelingen en prijzen op de wereldmarkt. Steeds belangrijker wordt het toerisme. Ontwikkelingsgeld en geld van Senegalezen die in het buitenland werken, zorgen ook voor veel inkomsten. De landbouw is weliswaar de grootse werkgever maar brengt in verhouding niet zoveel buitenlands geld in het laatje. Gevaren voor de Senegalese economie liggen in de bureaucratie, de nog steeds grote Franse invloeden, de vele laaggeschoolden, weinig natuurlijke hulpbronnen, corruptie en een gebrekkig elektriciteitsnet.

De totale export bedroeg in 2017 $ 2,3 miljard dollar. De totale import bedroeg in 2017 $5,2 miljard. De belangrijkste handelspartners zijn Frankrijk, andere EU-landen, Nigeria, Ivoorkust, Japan, Spanje en de Verenigde Staten. Voor de 'informele handel' spelen Gambia en Mali een belangrijke rol. De informele sector wordt door de toenemende werkloosheid, bijna 50% van de bevolking, steeds belangrijker voor de individuele burger. Het is vaak de enige kans om wat geld te verdienen. Vele jonge mannen vertrekken naar andere Afrikaanse landen of naar Europa om daar een bestaan op te bouwen. Kinderarbeid is nog steeds een veel voorkomend verschijnsel.

Opwekking van elektriciteit gebeurt met ingevoerde brandstoffen. In samenwerking met Mali bouwt Senegal in de Senegal-rivier waterkrachtcentrales.

Het gemiddelde inkomen in Senegal ligt rond de $ 3.500 per jaar (2017).

Landbouw en veeteelt

De landbouw lijdt sterk onder het gebrek aan water, de hitte en de voedselarme grond. Vandaar dat slechts ca. 15% van het landoppervlak wordt gebruikt voor de land- en tuinbouw. Ongeveer één derde van het landbouwareaal wordt gebruikt voor de teelt van pinda's. Senegal is Afrika's grootste producent van deze vrucht. Het gaat de laatste jaren echter niet zo goed meer met de teelt van de pinda. Enkele binnenlandse problemen zijn de steeds verschuivende regengrens en de daardoor oprukkende woestijn, en de monocultuur waardoor er roofbouw op de grond wordt gepleegd. Concurrentie uit het buitenland zorgt bovendien voor een sterk teruglopende export en kelderende prijzen. Toch zijn nog steeds ongeveer 1 miljoen mensen afhankelijk van de pindateelt.

In het noorden van Senegal wordt veel suikerriet verbouwd, dat echter geheel in handen is van een Frans bedrijf.

Andere producten die voor de handel verbouwd worden zijn rijst en katoen.
De fruitteelt in met name de Casamance biedt veel mogelijkheden. Voorwaarden zijn wel dat de kwaliteit, het transport en het conserveren moet verbeteren.
Voor de eigen voedselbehoefte wordt cassave, maïs, gierst, kouseband en rijst verbouwd.

De veeteelt als economisch product stelt niet veel voor. De miljoenen geiten en runderen worden alleen voor eigen gebruik gehouden. Het zijn vooral de Fula-nomaden die dit werk doen.

Visserij

De visserij wordt steeds belangrijker voor Senegal. Het meeste buitenlandse geld komt via de visserij binnen en een half miljoen mensen (waaronder veel vrouwen) zijn in deze sector werkzaam. De visgronden voor de West-Afrikaanse kust behoren tot de rijkste van de wereld. Er worden vooral sardines, tonijnen en schaaldieren gevangen. De verkoop van visserijrechten aan buitenlandse vissersschepen levert extra geld op. Groot gevaar is dat er zóveel door buitenlanders gevist wordt dat er overbevissing dreigt.

Mijnbouw en industrie

Senegal heeft niet veel natuurlijke grondstoffen. Er wordt kalk en fosfaat gewonnen voor de export. Met name het fosfaat draagt voor een belangrijk deel bij aan de export. Ten noorden van Dakar wordt zout gewonnen. In het oosten van het land wordt ijzererts en wat goud gedolven.

In 1996 werd er in de omgeving van Thiès aardgas aangetroffen en er zijn diverse plaatsen waar olie wordt geëpoliteerd.

Industrie is alleen te vinden rond Dakar; het raffineren van pinda's tot olie, abattoirs, visverwerkende industrie, een bierbrouwerij en een grote cementfabriek. Alleen voor de locale markt werken o.a. drukkerijen, constructiebedrijven, weverijen, meubelmakerijen, autowerkplaatsen en smederijen.

Verkeer

Dakar bezit een goed geoutilleerde, moderne haven die door de meeste rederijen wordt aangedaan. Er wordt jaarlijks miljoenen tonnen aan goederen omgezet en het overgrote deel van de Senegalese export gaat via de haven van Dakar. Na de haven van Abidjan (Ivoorkust) is het de grootste van West-Afrika. Voor Mali, Mauritanië en Guinee-Bissau is het de laad- en loshaven. De binnenscheepvaart stelt niet zoveel voor.

Er lopen twee spoorlijnen door Senegal, van Dakar naar St. Louis en van Dakar naar Barmako in Mali. Slechts enkele malen per week rijden er personen- en goederentreinen.

De luchthaven van Dakar is de belangrijkste luchthaven van Senegal. Air Sénégal International verzorgt alleen binnenlandse vluchten en doet de vliegvelden van St. Louis, Ziguinchor en Cap Skirring aan.

Het wegennet is uitgebreid en voor Afrikaanse begrippen goed onderhouden.

SENEGAL LINKS

Advertenties
• Senegal Vliegtickets.nl
• Senegal Kras Reizen
• Senegal Vliegtickets WTC
• Hotels Senegal
• Dakar Vliegtckets Tix.nl
• Eliza was here

Nuttige links

Artikelen en Reisverhalen over SENEGAL

Bronnen