MONACO
Geschiedenis

To read about MONACO in English - click here

Autoverhuur Sunny Cars Monaco

Steden MONACO

Monaco-ville

Geschiedenis

Prehistorie en oudheid

Verschillende volkeren van de prehistorie tot de oudheid vonden een goed heenkomen op de Rots en in de haven van Monaco. Le Rocher (De Rots) werd al in de prehistorie bewoond. De vondst van menselijke overblijfselen in een grot in de Jardins Saint-Martin bewijzen dat. Vast staat in ieder geval dat de Cro-Magnonmens hier zo’n 20.000 jaar geleden huisde.

De Feniciërs en de Grieken gebruikten De Rots als een handelspost en de eerste vaste bewoners in de 6e eeuw v.Chr. waren Liguriërs, die er een tempel bouwden ter ere van de Griekse god Heracles. In deze tijd ontstond ook de naam van het gebied: de tempel werd namelijk ‘Heracles monoikos’ genoemd, wat in de loop der tijd verbasterd werd tot Monaco.

Ook de Romeinen waren zeer gecharmeerd van de strategische ligging van ‘Portus Herculis Monoeci’, zoals zij Monaco noemden. Monaco werd in de 2e eeuw v.Chr. ingelijfd bij de Romeinse provincie Alpes Maritimes.

advertentie

Middeleeuwen

Ook de haven werd onder de Romeinen steeds belangrijker, maar na de val van het Romeinse rijk in 476 n.Chr. volgde een periode van verval. Tijdens de grote Volksverhuizingen werd de stad verschillende malen verwoest door Germanen en Saracenen. Pas in 975 lukte het de graaf van Provence om de Saracenen te verdrijven en kon er een nieuw tijdperk beginnen.

In 1162 verlengde Frederik Barbarossa het recht om de Ligurische kuststrook, van Port Venere tot Monaco, te besturen. In 1191 stond keizer Hendrik VI de rots, de haven en het omringende land af aan de Ghibellijnen uit Genua.

In 1215 bouwden de Ghibellijnen een fort op de rots, op dat moment de meest westelijke grens van de Genuese Republiek. De Ghibellijnen, aanhangers van de Duitse keizer, werden vanaf 1270 echter voortdurend aangevallen door de Guelfen, aanhangers van de paus en de graaf van de Provence. In 1296 werden de Guelfen, waaronder de familie Grimaldi, verjaagd door de Ghibellijnen.

Al op 8 januari 1297 lukte het echter François Grimaldi (onder de naam ‘Malizia’) om via een list (vermomd als Franciscaner monniken) de Ghibellijnen te verjagen en het fort in te nemen.

In 1301 kwamen de Ghibellijnen echter weer sterk terug en pas sinds 1331, onder Charles I, wisten de Grimaldi’s de macht stevig in handen te nemen. In 1342 bezorgde hij zichzelf de titel ‘Heer van Monaco’. In 1346 en 1355 werd het rijkje nog uitgebreid met de nabijgelegen plaatsen Menton en Roquebrune.

advertentie

15e tot en met 18e eeuw

In 1454 werden door Jean I de successierechten voor de komende vijf eeuwen vastgesteld. Hij besliste dat de eerstgeboren zoon de troonopvolger zou worden. Indien er geen zoon voorhanden was kon de titel overgedragen worden aan een dochter onder de voorwaarde dat haar nakomelingen de naam Grimaldi zouden aannemen.

In 1489 werd de onafhankelijkheid van Monaco erkend door de Franse koning Charles VIII, in 1512 nog eens bevestigd door koning Louis XII.

In 1523 kwam er een einde aan de goede verstandhouding met de Fransen. Augustin I dacht dat het wel goed zou zijn voor Monaco om een protectoraat van Spanje te worden, dat op dat moment geregeerd werd door Karel V. De Spanjaarden waren echter niet erg geïnteresseerd en lieten Monaco in feite links liggen en haar eigen boontjes doppen. In 1612 riep Honoré II zich als eerste uit tot prins van Monaco. Hij was het ook die de verstoorde relatie met de Fransen van Louis XIII weer herstelde en de status van Spaans protectoraat beëindigde. In 1641 werd de onafhankelijkheid weer de door Fransen erkend bij het Verdrag van Péronne..

In 1731 zat er even geen Grimaldi op de prinselijke troon. Antoine I had geen zonen en werd opgevolgd door zijn dochter, die echter al na enkele maanden overleed. Haar man, Jacques I, nam haar plaats als prins van Monaco in. In 1733 nam zijn zoon Honoré III het stokje over en werd de Grimaldi-dynastie voortgezet.

advertentie

19e eeuw

Tijdens de Franse Revolutie in 1789 werd Monaco in feite opgeheven en nam de welvaart in snel tempo af. Tussen 1793 en 1814 werd Monaco ingelijfd bij Frankrijk als het departement Fort Hercule. In 1814 nam Napoleon afstand van de troon en werden de Grimaldi’s bij het Verdrag van Parijs in hun rechten hersteld en verkreeg Monaco zijn zelfstandigheid.

Dit leidde tot een nog grotere armoede en als gevolg hiervan verklaarden Menton en Roquebrune zich in 1848 onafhankelijk. In 1861 deed prins Charles III officieel afstand van deze gebiedsdelen. Zij sloten zich aan bij Frankrijk, waardoor het grondgebied van Monaco verkleind werd tot slechts ca. 1,5 km2.

Als compensatie kreeg Monaco een som geld van Frankrijk en onder voorwaarde dat Monaco goed rekening zou houden met de belangen van Frankrijk, werd Monaco door Frankrijk beschermd en erkend als een onafhankelijk land.

Om de economische malaise te doorbreken probeerde Charles III welgestelde toeristen naar Monaco te lokken. Het idee was om in navolging van België en Duitsland speelbanken op te zetten waarmee veel geld verdiend kon worden. Nog vóór de onafhankelijkheid, namelijk in 1859, werd er een speelbank opgericht in Les Spélugues. Het bleek een groot succes en in 1863 werd de Société des Bains de Mer opgericht, die het monopolie over het gokwezen in Monaco kreeg. Als tegenprestatie kreeg de onderneming de opdracht om de ontwikkeling van publieke werken ter hand te nemen. In zeer korte tijd werden er hotels (waaronder het Hôtel de Paris, lange tijd het grootste hotel van Europa), een theater en in 1865 een heus casino gebouwd (het huidige casino dateert van 1878, architect Charles Garnier). Charles III, de aanstichter van deze ontwikkelingen, werd geëerd door de naamsverandering van Les Spélugues naar Monte Carlo.

De resultaten van deze investeringen waren spectaculair: in nauwelijks een decennium tijd veranderde Monaco in een welvarend land, waarin het zelfs mogelijk was om de bewoners vrij te stellen van o.a. inkomstenbelasting (sinds 1869).

Monaco bestond tot de 19e eeuw uit Monaco-Village en La Condamine. Prins Carlo III besloot in 1866 de rest van de Monegaskische kust tot ontwikkeling te brengen, met als resultaat de mooie wijk Monte Carlo.

20e eeuw

De Monegaskische grondwet van 1911 legde de wetgevende macht bij de Prins, op dat moment Albert I. Hiermee kwam er een einde aan de absolute monarchie, hoewel de Nationale Raad met 18 leden slechts een adviserende taak had.

Een overeenkomst met Frankrijk uit 1918 regelde onder meer de incorporatie van Monaco in Frankrijk als “Etat Monégasque” als de regerende Vorst sterven zonder achterlating van een mannelijke troonopvolger. In 2002 is dit veranderd en op dit moment ook een vrouw de troon bestijgen.

In 1933 kreeg de economie van Monaco een flinke klap te verwerken doordat het gokken in de buurlanden Frankrijk en Italië gelegaliseerd werd. De inkomsten uit het gokwezen liepen hierna zienderogen terug.

Op 8 juli 1948 werd Monaco lid van de WHO (World Health Organization). Vanaf 1949 werd Monaco door prins Rainier III uitgebouwd tot een zeer succesvol commercieel ‘bedrijf’ en het bekendste belastingparadijs ter wereld. In 1954 kwam de Amerikaanse filmster Grace Kelly naar Monaco voor de opnames van de film ‘To catch a thief’. Ze werd verliefd op Rainier en trouwde met hem. Een nieuwe grondwet werd ingevoerd op 17 december 1962 en schafte de absolute macht van de Vorst definitief af en regelde dat de Nationale Raad vanaf die tijd via algemeen kiesrecht zou worden gekozen. De regering legt nieuwe wetten aan de Nationale Raad en de regering en de Nationale Raad proberen dan overeenstemming te bereiken. Lukt dit niet dan wordt het wetsontwerp definitief ingetrokken. In 1982 kwam Grace Kelly om het leven door een auto-ongeluk.

Sinds 2003 heeft de Nationale Raad ook het recht tot het indienen van wetsvoorstellen, maar het blijft verplicht om overeenstemming met de regering te bereiken. Monaco is lid van verschillende internationale organisaties en werd in mei 1993 toegelaten tot de Verenigde Naties.

21e eeuw

In oktober 2004 trad Monaco toe tot de Raad van Europa. De 81-jarige Prins Rainier III overleed na een ziekbed op 6 april 2005. De 47-jarige kroonprins Albert nam de taken van zijn vader over. In december 2008 schrapt Monaco een gebiedsuitbreiding in de zee vanwege de financiële crisis en uit milieuoverwegingen. In 2011 trouwt prins Albert met Charlene Wittstock, in decembr 2014 wordt er een tweeling geboren. De mannelijke Jacques is in lijn met de traditie de troonopvolger. In juli 2016 wordt een belastingovereenkomst met de EU gesloten die een automatische uitwisseling van gegevens regelt vanaf 2018. Sinds september 2020 is Pierre Dartout Staatsminister.

MONACO LINKS

Advertenties
• Hotels Trivago
• Autoverhuur Sunny Cars Monaco
• Monaco Hotels
• Boeken, ook tweedehands, over MONACO bij Bol.com

Nuttige links

Reisinformatie Monaco (N)
Reizendoejezo – Monaco (N)

Bronnen

Côte d’Azur

Lannoo

Eck, N. van / Provence, Côte d’Azur

Gottmer/Becht

Gauldie, R. / Provence & Côte d’Azur

Van Reemst

Noe, B.A. / Provence en Côte d’Azur

Kosmos-Z&K

Provence, Côte d’Azur

ANWB

Simons, J. / Minilanden : een presentatie van de vijf kleinste landen ter wereld: Vaticaanstad, Monaco, Nauru, Tuvalu, San Marino

Conquistador

Zwijnenburg, H. / Provence, Côte d’Azur

ANWB

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems