MAROKKO
 

To read about MOROCCO in English - click here

Steden MAROKKO

Geografie en Landschap

Marokko is te verdelen in vier natuurlijke landschappen.

advertentie

Marokko Satellietfoto

_{foto: NASA in het publieke domein}

1. Het Rifgebergte ligt evenwijdig aan de Middellandse-Zeekust en omvat de bergketens vanaf de Monding van de Moulouya tot aan de Straat van Gibraltar. De hoogste top is de Tidirhine (2456 m). Het is weinig toegankelijk bergland met veel erosie. De kust van het noorden van Marokko is rotsachtig.

2. Het Atlasgebergte bestaat uit de Midden-Atlas (de noodwestelijkste keten van de Atlas) en de Hoge Atlas die verbonden is met de zuidelijkste keten, de Anti-Atlas. De Hoge Atlas bestaat voornamelijk uit een serie hoge plateaus (tot 2000 m), die de zuidzijde van de vlakte van de Sous begrenzen en in terrassen naar de wadi`s in het voorland van de woestijn afdalen. De hoogste toppen reiken tot bijna 4200 meter, met de Tizi-n-Toubal als hoogste top (4167 m).

advertentie

Tizi-n-Toubkal, hoogste berg van Marokko

_{Photo:unknown Creative Commons Attribution-Share Alike 2.5 Generic no changes made}

3. De hoogvlakte van Oost-Marokko, een steppe in de regenschaduw van de Atlasketens. Hier ligt het brede dal van de 530 km lange Moulouya, die ontspringt op de Midden-Atlas en uitmondt in de Middellandse Zee. Afdalend van het Atlasgebergte naar het zuidoosten ligt op een hoogte van 1500 à 1600 meter een plateaulandschap, dat door een breuklijn gescheiden wordt van de Sahara. De beweging langs dit breukvlak veroorzaken soms hevige aardbevingen (verwoesting van Agadir in 1960).

4. Het gebied ten noordwesten van de Atlas. Er zijn drie landschapsvormen te onderscheiden, een vruchtbare kustvlakte, meer landinwaarts een droog, steppeachtig, minder vruchtbaar plateau en tenslotte een strook aan de voet van het gebergte. Deze laatste is rijk aan water en vormt een aaneenschakeling van boomgaarden, waarvan de oase van Marrakech het middelpunt vormt.

Klimaat en Weer

advertentie

Klimaattabel Marokko

_{Foto:Beck, H.E., Zimmermann, N. E., McVicar, T. R., Vergopolan, N., Berg, A., & Wood, E. F. Creative Commons Attribution 4.0 International no changes made}

Planten en Dieren

Planten

Het noorden van Marokko heeft een typisch mediterrane plantengroei, met o.a. kurkeiken, die sterk is beïnvloed door mens en dier. Naar het zuidwesten toe krijgt de plantengroei een meer tropisch Afrikaans aanzien door het voorkomen van cactusachtige Acacia-soorten.

advertentie

Marokko geiten klimmen in een Arganiaboom

_{Foto:Aleksasfi Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported no changes}

In het gebergte is er op de hoogvlakten het alfagras en op de hellingen zijn nog bosrestanten. Veel voorkomende bomen zijn de kurkeik, de arganiaboom (te herkennen omdat daar vaak geiten in klimmen) en de thuja-boom, deze boom heeft mooie grote wortels en is geschikt voor meubelbewerking.

Dieren

advertentie

Ooievaars in de buurt van Meknes

_{no changes made Foto:Adam Jones, Ph.D. CC Attribution-Share Alike 3.0 Unported}

Veel voorkomende dieren in Marokko zijn ooievaars, ezels en schapen. In het zuiden komen woestijndieren, zoals slangen en kamelen voor. De dierenwereld heeft zowel een Europees als een Afrikaans karakter. De Noord-Afrikaanse Berber- of Atlasleeuw is al in de jaren twintig van de 20ste eeuw geheel uitgeroeid, evenals het Noord-Afrikaanse hartenbeest (dat al eerder verdween) en het Atlashert een vorm van het edelhert. Slechts enkele soorten gazellen komen nog voor. Evenals de panter en het jachtluipaard zijn zij in Marokko bijna uitgestorven. Ook de enige aap, de magot, is zeldzaam geworden, vnl. als gevolg van kaalslag van de bossen. Jacht en natuurbescherming zijn wettelijk geregel, toch is vooral de stroperij door nomaden aan de noordgrens van de Sahara een probleem. In de kustwateren van Marokko is veel vis te vangen.

Geschiedenis

Van de oudheid tot de 19de eeuw

Van de geschiedenis van Marokko, dat al vroeg door rondtrekkende volken bewoond geweest moet zijn, is de komst van de Foeniciers en de Carthagers vanaf 1200 voor Christus het eerste bekende feit. Zij bedreven handel aan de kust. In de laatste eeuwen voor het begin van onze jaartelling werd het gebied dat toen de naam Mauretania (genoemd naar de Mauri of Moren) had, door de lokale vorsten geregeerd. Bekendste vorst uit die periode was Juba II (50 voor Christus - 23 na Christus). Na de dood van zijn zoon Ptolemaeus werd het gebied onder de naam Mauretania Tingitana een Romeinse provincie. Na het ineenstorten van het Romeinse Rijk in het Westen heersten er enige tijd de Vandalen. Hierna werd het gebied door onafhankelijke Berbers beheerst tot ca. 700, toen het land door de Arabieren werd veroverd en overging naar de Islam.

advertentie

Almoravidische Khoubba in Marrakech

_{Foto:kashmir Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic no changes made}

De Berbers bleven een belangrijke rol spelen, in het midden van de 11de eeuw ontstonden er onder de Berbers sekten die de islam een nieuwe strijdbaarheid gaven. Zo verrezen de Berberdynastie der Almoraviden (1056-1147) en Almohaden (1147-1269). Marokko werd erg belangrijk en veroverde tot twee keer toe Spanje.

In 1269 kwamen de Almohaden definitief ten val. Spanje werd prijsgegeven aan de christenen. Het Noord-Afrikaanse land werd verdeeld onder drie nieuwe dynastieën. De Portugezen veroverden Ceuta in 1415, de Spanjaarden in 1496 Melilla. Van de Europese handel op de Middellandse Zee profiteerden de Marokkanen op hun eigen wijze (Barbarijse zeerovers).

Vanaf de 19e eeuw

In de 19e eeuw veranderde de internationale positie van Marokko door de behoeften van het Europese imperialisme. Na de verovering van Algerije door de Fransen (1830) steunden de Marokkanen Abd el-Kader, wat uiteindelijk tot een oorlog leidde. Na de Vrede van Tanger (1845) profiteerde Marokko nog een tijdlang van zijn gunstige ligging. De internationale conferentie van Madrid (1880) regelde de positie van het land. De mogendheden garandeerden Marokko en elkaar de onafhankelijkheid van Marokko. In 1904 sloot Frankrijk met Engeland en Spanje overeenkomsten over Marokko. Hierbij werd Marokko verdeeld in een internationale zone Tanger, een Franse invloedssfeer en een Spaanse invloedssfeer.

advertentie

Generaal Lyautey verwelkomt maarschalk Pétain in Marokko tijdens de Rif-oorlog, 1925

_{Foto:publiek domein}

Daarna ontstond de eerste Marokko-crisis (1905) en bezette Frankrijk, ondanks verzet van de overige mogendheden, toch een gedeelte van het land. In 1908 werd de heerser, sultan Abd al-Aziz, onttroond door zijn broer Mawlai Hafid, die evenwel ook al spoedig met zijn landgenoten in conflict kwam. Vervolgens brak de tweede Marokko-crisis (1911) uit. Het resultaat van de onderhandeling was, dat Duitsland een Frans protectoraat over Marokko erkende. Mawlai Hafid trad af als sultan. Zijn opvolger, Mawlai Joesoef, sloot de verdragen van 30 maart en 27 november 1912 met Frankrijk en Spanje. De overeenkomst van 1904 werd herzien: Spanje behield de enclaves Ceuta en Melilla in het noorden en de enclave Ifni in het zuiden wel, maar in verkleinde vorm. De eerste resident-generaal in het protectoraat Marokko was generaal Lyautey die erin slaagde het land in betrekkelijk korte tijd rustig te krijgen. Franse troepen hielpen Spanje bij het onderdrukken van de gewelddadige opstand van de bewoners van de Rif (1921-1926). Lyautey werd in 1925 vervangen dooreen resident-generaal, die in feite volledig de macht in handen kreeg, terwijl de sultan slechts in naam regeerde. In 1934 hadden zij geheel Marokko onder hun gezag gebracht. Snel daarna komen de eerste nationalisten, die nog niet direct streefden naar onafhankelijkheid.

1939-1970

In 1939 sloot Marokko zich aan bij Frankrijk, in 1942 bij de beweging van de Vrije Fransen van generaal De Gaulle. De nationalisten richtten in 1943 de Verenigde Onafhankelijkheidspartij op, die volledige onafhankelijkheid voor Marokko eiste. In 1944 werd een tweede onafhankelijkheidspartij, meer op het Westen georiënteerd, opgericht, de PDI. Er volgde een periode van fel gewapend verzet van de Marokkanen. In augustus 1955 kwam het Marokkaanse verzet vooral voor op het platteland, waar talrijke slachtoffers vielen. Ibn Joesoef werd op 5 november 1955 opnieuw als sultan erkend. Op 2 maart 1956 volgde een Frans-Marokkaanse verklaring dat het verdrag van 1912 was verouderd en dat de Franse regering de onafhankelijkheid van Marokko erkende. Een Hoge Commissaris zou Frankrijk in de nieuwe staat vertegenwoordigen. Op 12 november 1956 werd Marokko lid van de Verenigde Naties, op 1 oktober 1958 van de Arabische Liga. Spanje erkende vrijwel gelijktijdig met Frankrijk Marokko's onafhankelijkheid, terwijl het bovendien afstand deed van zijn noordelijke bezittingen in Marokko. Het behield echter steunpunten te Ceuta en Melilla.

advertentie

Mausoleum van Mohammed V in Rabat

_{Foto:publiek domein}

In december 1965 werd door de Verenigde Naties een resolutie aangenomen volgens welke Spanje Ifni en Spaans Sahara moest dekoloniseren. Ten aanzien van Ifni werd deze resolutie uitgevoerd. Op 30 juni 1969 werd Ifni officieel aan Marokko overgedragen. Sultan Mohammed ibn Joesoef, die in 1957 de titel koning Mohammed V had aangenomen, stierf in 1961. Hij werd opgevolgd door zijn zoon Mawlai Hassan, die als Hassan II de troon besteeg. In december 1962 werd bij referendum een nieuwe grondwet goedgekeurd en in mei 1963 werden de eerste parlementsverkiezingen gehouden, waarbij de koningsgezinden wonnen. In juni 1965 stelde Hassan de grondwet buiten werking en vormde een nieuwe regering met zichzelf als premier, met als doel zijn plannen voor administratieve en economische hervormingen door te voeren.

Vanaf 1970

In augustus 1970 werd een nieuwe Wetgevende Vergadering gekozen, waarin opnieuw de koningsgezinden een meerderheid kregen. Na een mislukte staatsgreep in juli 1971 delegeerde Hassan alle burgerlijke en militaire bevoegdheden aan generaal Mohammed Oufkir. Op 16 augustus 1972 deden officieren van de luchtmacht een greep naar de macht. Generaal Oufkir, die kort daarna zelfmoord pleegde, zou de leiding hebben gehad. De koning besloot zijn bewind meer op legaliteit te baseren en bood de oppositiepartijen ministersposten aan in het kabinet van zijn zwager Achmed Osman. In verband met het conflict over de Sahara deed de koning pogingen de politieke partijen tot medewerking aan het systeem te bewegen. In maart 1979 werd een nieuwe regering op brede basis onder leiding van Maati Bouabid gevormd. Verder werd een Nationale Veiligheidsraad opgericht onder voorzitterschap van Osman, waarin alle belangrijke politieke partijen zitting kregen om aan de situatie in de Sahara het hoofd te bieden.

advertentie

Koning Hassan II van Marokko

_{Foto:publiek domein}

De koning bleef echter verregaande bevoegdheden behouden en de vervolging van politieke tegenstanders werd voortgezet. De afschaffing van voedselsubsidies leidde begin 1981 tot drastische prijsstijgingen en hevige sociale onrust. Massale stakingen liepen in juni 1981 uit op een bloedbad in Casablanca. Universiteiten werden gesloten en honderden vakbondsleden en leden van de oppositiepartij werden gearresteerd.

Bij de parlementsverkiezingen in september 1984 behaalden de koningsgezinde partijen en de RNI van Ahmed Osman een ruime meerderheid. Premier Karim Lamrani werd in 1986 vervangen door Azzedine Laraki. In januari 1984 en december 1990 kwam het opnieuw tot bloedige voedselrellen. Bij de laatste gelegenheid manifesteerden zich ook islamitische fundamentalisten, die protesteerden tegen deelname van Marokkaanse militairen (sinds september 1990) aan de internationale strijdmacht tegen Irak. De Marokkaanse militairen werden echter niet ingezet bij de bevrijding van Koeweit. In september 1992 werd een referendum gehouden over een nieuwe grondwet met daarin enige hervormingen. Ondanks een boycot zou de opkomst 97% hebben bedragen. Verkiezingen in juni 1993 leverden een groot succes op voor de oppositie. In juli 1999 overlijdt koning Hassan II. Hij wordt opgevolgd door zijn zoon koning Mohammed VI.

Sahara

In januari 1970 werd Mauritanië volledig door Marokko erkend en in juni van dat jaar werd er reeds een samenwerkingsverdrag tussen beide landen getekend. Ten aanzien van het door Marokko betwiste Spaans Sahara werd op 14 november 1975 een akkoord bereikt, wellicht mede onder de druk die Hassan wist uit te oefenen via een door hem georganiseerde 'vredesmars' door 350.000 Marokkanen naar dit gebied. Het gebied is toen verdeeld tussen de twee kemphanen. Het voor een zelfstandige Sahara-republiek strijdende Polisario begon toen een guerrillastrijd tegen zowel Marokko als Mauritanië. Marokkaanse troepen trokken daarop dit deel van het gebied binnen en het werd als veertigste provincie bij Marokko ingelijfd. De kwestie van de erkenning van de door Polisario uitgeroepen Democratische Arabische Republiek Sahara (DARS) leidde tot een breuk binnen de Organisatie van Afrikaanse Eenheid. Marokko verbrak de betrekkingen met staten die tot erkenning van de DARS overgingen. In maart 1993 riepen de Verenigde Naties unaniem Marokko op voor het eind van het jaar het toegezegde referendum te houden over de toekomst van het gebied.

Binnen de Arabische wereld speelt Marokko een prominente rol. Diverse malen was koning Hassan gastheer van Arabische topconferenties. De verhouding met de EU werd lange tijd beheerst door een conflict over visserijrechten voor de Marokkaanse kust. Mede door ingrijpen van Hassan II kwam in oktober 1995 een akkoord tot stand, waarbij gedeeltelijk aan de wensen van de Marokkaanse vissers werd tegemoetgekomen. Het reeds lang aangekondigde referendum over de toekomst van de bezette Westelijke Sahara werd ook in 1996 weer uitgesteld.

advertentie

Koning Mohammed VI van marokko

_{Foto:MehdiBitw98 Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International no changes made}

Koning Mohammed VI toonde zich na zijn troonsbestijging in 1999 de koning van de vernieuwing en verzoening. Er kwam een minister voor de rechten van de mens en een speciale Commissie voor de Mensenrechten. Non-gouvernementele organisaties, waaronder onafhankelijke mensenrechtenorganisaties (o.a. Amnesty International) kregen meer de ruimte zich te manifesteren. Het Ministerie van Binnenlandse Zaken werd gezuiverd van personen die betrokken waren geweest bij de repressie, ballingen werden uitgenodigd naar huis te keren, er kwam een arbitragecommissie die zich buigt over smartegeld aan familieleden van verdwenen personen en het huisarrest van sheikh Yassine werd opgeheven. Er kwam voorts een beleid van decentralisering met bijzondere aandacht voor de economische ontwikkeling van verwaarloosde regio's en er werden stappen gezet de rechten van verdachten te verbeteren (de termijnen van voorarrest en voorlopige hechtenis zijn aan banden gelegd).

Vanaf 2000

Aan de parlementsverkiezingen van 27 september 2002 namen 24 partijen deel. De USFP en Istiqlal kwamen op een gedeelde eerste plaats (elk 50 van de 325 zetels).

De gematigde islamitische PJD kwam op 42 zetels, een verdrievoudiging van het aantal zetels in het vorige parlement. In het nieuwe parlement zitten 34 vrouwen, deels via aparte kieslijsten verkozen. Het Kabinet Jettou is samengesteld uit leden van zes partijen en voorts uit een aantal partijloze bestuurders. Minister President Jettou, Minister van Binnenlandse Zaken Al Musthapha Sahel en Minister van Buitenlandse Zaken Mohamed Benaissa behoren tot deze zogenaamde 'sans appartenance politique'. De enige nieuwe regeringspartij is de 'Mouvement Populaire'. De USFP en Istiqlal leverden elk acht van de 39 bewindslieden. Nieuw is de portefeuille voor zaken betreffende Marokkanen in het buitenland. Deze viel toe aan Mevrouw Nouzha Chekrouni (USFP), die in het kabinet Youssoufi verantwoordelijk was voor emancipatie-zaken. Mevrouw Cherouni was in het kabinet Youssouffi de enige vrouw. In het kabinet Jettou zitten drie vrouwen.

De zetelwinst van de PJD in de parlementsverkiezingen van september 2002 wijst er op dat islamisme en fundamentalisme terrein winnen. Naast bewegingen met wortels in de Marokkaanse spirituele traditie zoals de Jama'at al-Adlw-al-lhsan van sheikh Abdessalam Yassine zijn er diverse bewegingen die opereren vanuit een ultraorthodoxe gedachtegoed dat uit het buitenland afkomstig is.

Op 16 mei 2002 werd Casablanca opgeschikt door een serie zelfmoordaanslagen. Er vielen 18 slachtoffers, het meerdendeel Marokkaans. Groeperingen als Al-Salafiyya al-Jihadiyya en Al-Sirat al-Mustaqim worden in verband gebracht met de aanslagen.

De eerste processen in verband met de zelfmoordaanslagen gingen midden 2003 van start. Daarbij is tegen een aantal verdachten de doodstraf geëist.

Met de instelling van een waarheidscommissie (Instance équité et réconsiliation) worden schendingen van de mensenrechten die plaatsvonden gedurende het bewind van Koning Hssan II aan de kaak gesteld. Dat gebeurt in een sfeer van groeiende openheid van de zijde van de overheid. Slachtoffers krijgen de gelegenheid gedurende hoorzittingen waarvan rechtstreeks verslag werd gedaan door de televisie hun verhaal te doen over begane misstanden zonder overigens de namen van verantwoordelijken te mogen noemen.

De hervormingen van Koning Mohammed VI (die reeds werden ingezet in de laatste jaren van het bewind van Koning Hassan II) leiden langzaam maar zeker tot een ander, veel opener klimaat in Marokko. Er is steeds minder angst, er kan meer worden gezegd en er is sprake van een grotere persvrijheid. Wel zijn er duidelijke rode lijnen; de rol en positie van de monarchie zelf, de islam en de Westelijke Sahara.

Met de instelling van een nationale verzoeningscommissie (Instance Equité et Réconciliation) is een belangrijke stap voorwaarts gezet op het terrein van de mensenrechten. Door de commissie is het verleden van Marokko besproken, de ‘jaren van lood’ die werden gekenmerkt door onderdrukking van de oppositie en grove mensenrechtenschendingen. Tot op zekere hoogte is recht gedaan aan de slachtoffers, door hen hun verhaal te laten doen en door het toewijzen van schadevergoedingen. Daarnaast heeft de commissie een aantal aanbevelingen geformuleerd, waarmee nadrukkelijk ook naar de toekomst wordt gekeken. Een aantal van de aanbevelingen zou, indien geïmplementeerd, de positie van de monarchie minder absolutistisch maken (constitutionele hervormingen, versterking van de onafhankelijkheid van de rechterlijke macht, versterkte regelgeving veiligheidsdiensten).

Met de invoering van de nieuwe Moedawanah (geheel van familierecht) heeft Marokko een grote stap gezet op sociaal-maatschappelijk gebied, die op termijn moet leiden tot een gelijkwaardige relatie tussen man en vrouw. Een andere belangrijke ontwikkeling betreft de toegenomen ruimte en aandacht voor de Berber cultuur en taal. De koning heeft zich ook uitgesproken over de noodzaak het sociale zekerheidsbeleid te versterken. In concreto heeft dat alleen nog geleid tot de invoering van een nieuwe verplichte ziektekostenverzekering voor werknemers, ambtenaren en gepensioneerden per 1 maart 2006 en een nieuwe Arbeidswet.

In juni 2007 vinden gesprekken plaats tussen Marokko en het Polisario over de Westelijke Sahara onder toezicht van de Verenigde Naties, de gesprekken leveren niets op. In september 2007 wint de conservatieve Istiqlal partij de meeste zetels tijdens de parlementsverkiezingen. In 2008 en 2009 worden processen gevoerd tegen Islamisten die verdacht worden van betrokkenheid bij bomaanslagen in Casablanca en Madrid. In juli 2009 wordt Abdelkader Belliraj, een Marrokkaanse al Qaeda-leider, tot levenslang veroordeeld. Bij de verkiezingen van 2011 winnen de gematigde Islamisten en de ontwikkelingspartij (PDJ), maar geen van de politieke partijen verkreeg meer dan 20% van de stemmen.

Benikrane Marokko

_{Foto:Magharebia Creative Commons Attribution 2.0 Generic no changes made}

In januari 2012 wordt Abdelilah Benkirane van de PJD premier van een coalitie. In oktober 2013 benoemt de koning een nieuwe regering dat was nodig omdat één van de coalitiepartners de regering had verlaten. In september 2015 houdt Marokko de eerste directe verkiezingen ooit voor regionale raden. Bij de Nationale parlementsverkiezingen van oktober 2016 wint de partij van Benkirane de meeste zetels en de koning benoemd hem opnieuw tot premier. Het is in 2016 en 2017 onrustig in de regio van Al-Hoceima. In maart 2017 ontslaat de koning premier Benkirane omdat hij er niet in slaaft een coalitie te vormen. El Othmani wordt de nieuwe premier. De volgende verkiezingen staan in het najaar van 2021 geopland.

Bevolking

In Marokko wonen in 2017 bijna 34 miljoen mensen. Ca. 99% van de bevolking bestaat uit arabieren, berbers of een mengvorm. De helft van de buitenlanders (circa 60.000) is Frans. Verder wonen er Spanjaarden en Algerijnen. De Berbers bewonen vooral de gebieden van de Hoge Atlas en de Midden-Atlas en zijn voorland, het stroomgebied van de Sous, evenals de Rif. 2,8% van de bevolking (in het zuiden) is negroïde. Het aantal joden liep tussen 1969 en 1989 terug van 162.000 tot 30.000. De bevolking is ongelijkmatig over het land verspreid.

Marokko heeft een jonge bevolking

_{Foto:Adam Jones, Ph.D. CC Attribution-Share Alike 3.0 Unported no changes made}

Op 1/10 van de oppervlakte leeft 2/3 van de bevolking in het noordwesten en westen van het land. Het dichtst bevolkt zijn de vruchtbare gebieden aan de kust. Door de trek naar de stad neemt de bevolking in de steden jaarlijks met 5% toe. In 2017 leefde ruim 62% van de totale bevolking in steden (in 1960: 29%). Veel Marokkanen werken als gastarbeider in het buitenland, van wie 40% in Frankrijk en ca. 400.000 in Nederland. De jaarlijkse bevolkingstoename wordt op ongeveer 1% geschat (2017). Het geboortecijfer bedroeg in 2017 17,7 per 1000 het sterftecijfer 4.89. De gemiddelde levensverwachting is 77,1 jaar. 26% van de bevolking is jonger dan 15 jaar, 67% is tussen de 15 en 65 jaar en 7% ouder dan 65 jaar (2017). De grootste steden in 2017 zijn Rabat (1,8 miljoen inwoners, Casablanca (3,6 miljoen), Marrakech (1 miljoen), Fes (1,3 miljoen), Tanger (800.000).

Taal

De officiële schrijftaal is het Arabisch. De gesproken taal is het in vele opzichten van het standaard Arabisch afwijkende Marokkaans Arabisch, dat door 60% van de bevolking gesproken wordt. 30 tot 40% spreekt het aan het Oudegyptische verwante Berbers. Frans heeft als tweede taal steeds een belangrijke plaats behouden in het openbare leven. Verder wordt in het voormalige Spaanse noorden Spaans gesproken.

Enkele uitspraakregels van het Arabisch:

• -alle letters worden uitgesproken
• -een ‘ betekent dat een letter heel kort uitgesproken wordt
• -de r is een rollende r
• -de y wordt uitgesproken als sj
• -de sh wordt uitgesproken als sj
• -de gh wordt uitgesproken als een brouw-r of Franse r
• -de kh wordt uitgesproken als een hard g
• -de ou wordt uitgesproken als oe

Er bestaat geen vaste Nederlandse schrijfwijze voor Arabische woorden. De namen worden geschreven zoals ze uitgesproken worden. Aqaba kan dus net zogoed als Akaba gespeld worden.

Het Arabische schrift wordt van rechts naar links geschreven en bestaat uit 28 medeklinkers. Klinkers worden niet geschreven en daardoor ontstaan er verschillende Latijnse schrijfwijzen voor één-en-hetzelfde woord. Arabische cijfers worden van links naar rechts geschreven.

Enkele woorden en zinnen:

Godsdienst

Hassan II moskee in Rabat

_{Foto:Ishaan.jain.id Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International no changes made}

Staatsgodsdienst is de soennitische islam; 98% van de bevolking behoort hiertoe. De koning, die zich als religieus leider ziet, zou tot de familie van de profeet Mohammed behoren. Hoewel de islamitische doctrine geen heiligen kent, treft men in Marokko een diep in het volksgeloof gewortelde maraboesverering aan. Het christendom, met name het rooms-katholicisme, is vooral onder de buitenlanders vertegenwoordigd.

Samenleving

Staatsinrichting

Parlementsgebouw Marokko

_{Foto:Anass Sedrati CCAttribution-Share Alike 4.0 International no changes made}

Volgens de grondwet van 1972 is Marokko een constitutionele, democratische en sociale monarchie met erfopvolging in de mannelijke lijn. Staatshoofd, geestelijk hoofd en opperbevelhebber van de strijdkrachten is de koning. Hij stelt het kabinet samen, vaardigt wetten en koninklijke decreten uit en heeft de bevoegdheid het parlement te ontbinden en volksraadplegingen uit te schrijven. Van de 333 leden van het eenkamerparlement worden 222 leden direct, volgens algemeen kiesrecht, gekozen, de overigen worden door kiescolleges van gemeenteraden, kamers van koophandel en werknemersorganisaties aangewezen. De vrijheid van vereniging is in de grondwet gewaarborgd, maar wordt in de praktijk vaak beperkt.

Administratieve indeling

Regio's in Marokko

_{Foto:Tussna https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.en no changes made}

Het land is verdeeld in 39 provincies(met de Spaanse Sahara erbij 40) en acht stadsprefecturen, met elk een gouverneur, en twee prefecturen. Marokko is lid van de Verenigde Naties. Verder is het ondermeer lid van de Organisatie van Afrikaanse Eenheid, het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank. Met Frankrijk worden speciale banden onderhouden en hoewel Marokko tot de niet-gebonden landen behoort, heeft het bijzondere betrekkingen met de Verenigde Staten, gebaseerd op een vriendschapsverdrag uit 1787, het oudste internationale verdrag uit de geschiedenis van de Verenigde Staten. Marokko heeft de status van geassocieerd lid van de EU. In 2010 vond een bestuurlijke herindeling plaats en bestaat Marokko uit 12 regio's.

Politiek

Vergeleken met andere Noord-Afrikaanse landen is er een grote verscheidenheid aan politieke partijen. De voornaamste zijn: de koningsgezinde centrumrechtse Union Constitutionelle (UC), opgericht in 1982; het Rassemblement National des Indipendents (RNI), een massabeweging ter ondersteuning van het beleid van de koning; de Parti National Democrate (PND), sociaal-democratische afsplitsing van de RNI, in 1981 opgericht. Dit zijn de zogenoemde koningspartijen. Voorts maakt sinds 1984 de Mouvement Populaire deel uit van de regeringscoalitie. Dit is een beweging van verschillende koningsgezinde organisaties. De belangrijkste oppositiepartijen zijn de Istiqlal-partij ( gematigd socialistisch en nationalistisch ).

De Union Socialiste des Forces Populaires (USFP) bepleit ondermeer nationalisatie. De Union National des Forces Populaires (UNFP) staat nog radicalere hervormingen voor. Al deze partijen zijn in het parlement vertegenwoordigd. De fundamentalistische moslimpartij Adl wa Lihsane is verboden.

De vakbonden zijn beperkt in hun bewegingsvrijheid.

De actuele politieke situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

Algemeen

De Marokkaanse economie kent dezelfde problemen als die van de meeste derde wereldlanden. Onder andere een snel groeiende bevolking, gebrek aan eigen kapitaal, een voor de industriële ontwikkeling te kleine binnenlandse markt, gebrek aan gekwalificeerde arbeidskrachten en afhankelijkheid van enkele exportproducten (fosfaat en landbouwproducten). De afhankelijkheid van buitenlands kapitaal is groot en de staatsschulden zijn groot (in 2017 in totaal 65,1% van het BNP. Het bruto nationaal inkomen (bnp) per hoofd van de bevolking bedroeg in 2017 $8.600.

De werkloosheid, vooral onder de jongeren, is groot (in 2017 10,2%). Het toerisme wordt een steeds belangrijkere bron van inkomsten; het draagt voor een flink deel bij in de deviezeninkomsten van Marokko en geeft aan 5% van de bevolking werk. Sinds enige tijd worden de door de staat beheerste bedrijfstakken voor een deel geprivatiseerd.

Land- en tuinbouw, visserij

Marokko Sinaasappels in overvloed

_{Foto:Sir James Creative Commons Attribution 3.0 Unported no changes made}

De landbouw is de belangrijkste sector in de economie. Hierin vindt 39,1% van de beroepsbevolking werk. In 2017 maakte deze sector 14% van het bnp uit.

Onvoldoende en onregelmatige regenval veroorzaken grote verschillen in de jaarlijkse oogst. Ongeveer 34 miljoen ha is in cultuur gebracht en 25% daarvan is akkerbouwgrond. In de afgelopen jaren is de aanhoudende droogte het belangrijkste probleem geweest en heeft samen met een snelle bevolkingsgroei en de beperkte toegang tot de Europese markt voor een stagnatie gezorgd. Naast granen is de verbouw van citrusvruchten, tomaten en aardappelen van belang. De verbouw van suikerbieten heeft een spectaculaire groei doorgemaakt. Bosbouw is voor bijna100% een staatsaangelegenheid. De totale oppervlakte aan bos bedroeg in 1994 circa 5 miljoen hectare. 12% van het totale landoppervlak. De opbrengst wordt gebruikt als brandhout en verwerkt in de bouw- en meubelindustrie. Marokko is het derde kurk producerende land ter wereld.

De overwegend extensieve veehouderij van de traditionele sector dekt de vraag naar vlees niet en invoer is daarom nodig. Perioden van droogte dwingen tot noodslachtingen, waardoor de veestapel soms tot de helft moet worden teruggebracht. Het gevolg is dat de huidenprijzen plotseling scherp dalen.

De bijzonder visrijke Atlantische kustwateren worden slechts gedeeltelijk benut door de technisch weinig geavanceerde en kleine vissersvloot. De hoeveelheden gevangen vis verschillen sterk per jaar. Marokko is op een na de grootste exporteur van sardines van de wereld.

Mijnbouw

Het land beschikt over grote en veelsoortige bodemschatten, die nog onvoldoende benut worden. De fosfaatproductie is na die van de Verenigde Staten en Rusland de grootste. Fosfaat levert 30% van de inkomsten uit de export op. Inclusief de voorraden in de Westelijke Sahara heeft Marokko ca. Een groot deel van de fosfaatproductie wordt onbewerkt uitgevoerd. Andere belangrijke bodemschatten zijn ijzererts, lood , zink, steenkool, mangaan, kobalt aardolie en aardgas.

Industrie

Tapijten Marokko

_{Foto:Michal Osmenda Creative Commons Attribution-Share Alike 2.0 Generic no changes made}

De industrie is een van de meest dynamische sectoren van de Marokkaanse economie. Tussen 1980 en 2010 steeg de productie jaarlijks. In 2017 leverde de industrie 29,5% van het bnp, terwijl ca. 20,3% van de beroepsbevolking in deze sector werkzaam was. Vooral de chemische en de textielindustrie zijn in opmars.

Het zwaartepunt van de industrie ligt in het kustgebied tussen Casablanca en Rabat.

Handel

De handelsbalans vertoont traditioneel een tekort. Het belangrijkste aandeel aan de invoer (39,6 miljard in 2017) in Marokko leveren China, Frankrijk, Spanje, Duitsland en de Verenigde Staten. De belangrijkste importartikelen zijn aardolie, machines, auto's, elektronische apparaten en levensmiddelen. De grootste afnemers van de export (21,4 miljard in 2017) zijn Frankrijk, Duitsland, Spanje, Verenigde Staten en China. De belangrijkste exportartikelen zijn fosfaat, citrusvruchten, visconserven, geknoopte tapijten en confectie.

De aanwezige voorraden steenkool, aardolie en gas en de grote waterrijkdom in de Atlas kunnen slechts een klein deel van de energiebehoeften dekken. Het tekort wordt voor ween groot aangevuld door import van aardolie. 20% van de elektriciteit wordt door waterkrachtcentrales geleverd.

Verkeer

TGV Marokko

_{Foto:NicholasNCE CC Naamsvermelding-GelijkDelen 4.0 Internationaal no changes made}

Het wegennet met een lengte van ruim 80.000 km, is na dat van de Republiek van Zuid-Afrika het dichtst van het continent. Het spoorwegnet, dat 80% van het goederenvervoer verwerkt, is 3000 km lang. Het scheepvaartverkeer speelt een belangrijke rol. Van de Atlantische havens is Casablanca de grootste, gevolgd door Mohammedia, Safi en Agadir. Royal Air Maroc, dat grotendeels in handen van de staat is, verzorgt het internationale luchtverkeer. Casablanca, Tanger, Agadir, Marrakech, Oujda, El Hoceima, Rabat en Fes beschikken over een internationale luchthaven.

Vakantie en Bezienswaardigheden

Marokko heeft toeristisch veel te bieden, een kust van afwisselend rotsen en stranden, natuurschoon, exotisch aandoende steden met een sfeervolle medina (= oude stad) en souks (markten), waar men de producten van Marokkaans handwerk kan kopen. Ook zijn er veel monumenten van de Berbers en de Arabisch-islamitische cultuur.

Hoge Atlas Marokko

_{Foto:Nouari0 Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unportedno changes made}

Prehistorische en Romeinse resten, en het uitgaansleven van Casablanca en Tanger. Andere aantrekkelijke plaatsen zijn onder meer Marrakech (voormalig hippieparadijs), Fes, Safi, Essaouira en Agadir. Het meest spectaculaire natuurschoon vindt men in de Hoge Atlas. In tegenstelling tot dit droge gebied staat de milde Midden-Atlas met zijn meren, riviertjes, watervallen en cederbossen. Langs de Ziz (Er Rachidia, Erfoud, Rissani) en de Dra (Zagora, Agdz) bevinden zich vele oases. In alle gebergten in Marokko zijn wintersportcentra. De oudste cultuurhistorische monumenten zijn de prehistorische rotstekeningen in de Hoge en Anti-Atlas uit ca. 10.000-5.000 voor Christus. In de rotsen zijn talrijke geometrische figuren, vuistbijlen, mensen en dieren gegraveerd. Van de Romeinse steden is Volubilis beroemd, met resten van triomfbogen, thermen en woonhuizen met veel goed bewaard gebleven vloermozaïeken, gelegen bij de heilige stad Moulai Idris.

Kasba Marokko

_{Foto:Donar Reiskoffer Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported no changes made}

Veel plaatsen in Marokko hebben een kasba (burcht). De kasba's van de Berbers vertonen een eigen stijl: het zijn tot vier verdiepingen hoge, lemen burchten op vierkante plattegrond, met vier uitspringende hoektorens en met eenvoudige geometrische decoraties. Sommige Berberkasba's bestaan uit ommuurde complexen met daarbinnen verschillende burchten, stallen en tuinen. Ze dien(d)en als vluchtburcht, familiehuis of voorraadschuur. De bezienswaardigste Arabischislamitische steden worden ook wel koningssteden genoemd. Dit zijn Fes, Marrakech, Meknes en Rabat. Vele Marokkaanse steden hebben een moussem ( jaarlijkse bedevaart) ter ere van de plaatselijke heilige, gepaard met feestelijkheden, waaronder vaak een afsluitende fantasia (ruiterspel). Van het Marokkaanse handwerk zijn bekend onder andere de kleurige tapijten leer, aardewerk uit Safi en Fes, wollen en zijden stoffen, ingelegd hout uit Essaouira, gegraveerde koperen en messing gebruiksvoorwerpen, zilveren en gouden sieraden. Het toerisme groeit sterk door het beschikbaar komen van goedkope vliegtickets naar Marokko.

Marrakech Marokko

_{Foto:Luc Viatour Creative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported no changes made}

Marrakech is de hoofdstad van het zuiden van Marokko en één van de meest bezochte steden van het land. Het is een kleurrijke oase met een nogal exotische inslag, omringd door 16 km okergele stadsmuren. Marrakech heeft een prachtige souq (markt). Het karakter van Marrakech is al meer dan 1000 jaar onveranderd. Er zijn talloze cafe’s, paleizen, moskeeën en kashba's, verspreid over de medina en heel speciaal is het in het centrum gelegen Djemaa El Fna-plein. Hier zie je slangenbezweerders, verhalenvertellers en veel kraampjes met etenswaren. Marrakech staat bekend als de Roze Stad en ligt in de buurt van het Hoge Atlas gebergte in Noord-Afrika en is een rijke culturele mengelmoes van slangenbezweerders, buikdanseressen en verleidelijke toeristische attracties. Marrakech trekt veel bezoekers die geboeid zijn door de koloniale architectuur, enorme moskeeën en drukke pleinen en markten. Een van de belangrijkste toeristische attracties in Marrakech is het El Badi Paleis met 360 kamers. Dit 16e-eeuwse meesterwerk ligt aan het levendige Djemaa El Fna-plein. Er zijn ook veel tuinen in de stad om te ontsnappen aan de hitte en de herrie. De boomgaarden van de Agdal Garden zijn heel verfrissend. Hieronder staan enkele van de belangrijkste bezienswaardigheden van Marrakech beschreven.

Klik op de menuknop bovenaan het scherm voor meer informatie

MAROKKO LINKS

Advertenties
• Marokko verre reizen van ANWB
• Rondreizen Marokko Sawadee
• Marokko Vliegtickets.nl
• Marokko Tui Reizen
• Bezienswaardigheden Marokko
• Djoser Rondreizen Marokko
• Naar Marokko met Sunweb
• Rondreis Marokko
• Marrakech Hotels
• Vakantie Marokko
• Marrakech Tui Reizen
• Marokko Vliegtickets Tix.nl
• Marokko rondreizen met kinderen
• Autoverhuur Sunny Cars Marokko

Nuttige links

Bronnen