ITALIE
Florence

Zonder blikken of blozen rijd ik heel resoluut Florence binnen en met vastberaden blik voer ik het driekoppige gezelschap in de auto naar de Piazzale Michelangelo.
Als of ik al jaren personen naar die plek vervoerde, maar het was voor het eerst dat ik de stad Florence en bezoek bracht.
Al vier vakanties had ik de stad weten te omzeilen, dit jaar moest ik er eindelijk toch aan geloven.
Het is mei en de toeristenstroom die hier altijd gaande is, heeft zijn hoogtepunt nog niet bereikt. We kunnen daar makkelijk en gratis parkeren waarna we ons verbazen over het uitzicht op de stad aan de Arno.
We zien voor het eerst in ons leven de Ponte Vecchio in de verte, de Dom, de Santa Croce, we raken niet uitgekeken. Onze collega toeristen komen echt uit alle windstreken van de aardbol. De meest vreemde talen worden gesproken en de kraampjes met souvenirs hebben het druk.
Een Japanse TV ploeg is in de weer om een bevallige jongedame te vereeuwigen, terwijl ze naar de imposante verschijning van David op het plein loopt.
Deze David van Michelangelo is een replica van het beeld in dat in de Galleria dell' Accademia staat.
Na wat kunstreplica's gekocht te hebben, zijn Caren en Susan er achter gekomen dat je van af het plein met een stadsbus naar het beroemde centrum kan gaan. Dat doen we en stappen voor het 'Stazione Centrale di Santa Maria Novella' uit.
Via de daar aanwezige VVV kunnen we geheel voorgelicht ons plan trekken.
We besluiten om eerst de stad te verkennen met een dubbeldeksbus, cabrio.
Dus de bovenverdieping is niet overkapt en heerlijk in de zon.
Er zijn twee routes mogelijk.
De route die zich tot de belangrijkste zaken rond het centrum beperkt en de ander doet bijna hetzelfde maar maakt een flinke uitstap naar het hoger gelegen Fiesole.
Om te beginnen schepen we in voor de kleine route.
Bij het centraal station kunnen we starten. Ieder krijgt een oortelefoontje voor de info die we onderweg kunnen horen. Je kan met een knopje aan de wand van de bus een keuze in taal maken.
Met een vreemd gevoel van opwinding gaan we van start. In het begin wordt er driftig geluisterd via het oordopje, maar de een na de ander trekt dat ding er uit en bekijkt de zaken op eigen gezag. en zo moet het ook.
Je laat al hetgeen aan je voorbij trekt op je inwerken. Je komt langs beroemde gebouwen, die je niet op juiste waarde weet te schatten (oordopje is weg) maar je neemt wel veel in je op over de zaken die anders dan bij ons zijn.
Wat iedereen het meest opvalt zijn de tientallen, misschien wel honderden bromfietsen en scooters die keurig langs elkaar geparkeerd staan. Als er een zou omvallen, krijg je misschien het domino-effect. De bus gaat zonder vaart verminderen rakelings langs die dingen. Alles gaat goed.
Onderweg kan je overstappen naar de andere bus, voor de langere route. Dat doen we straks wel eens. We voltooien onze rit en komen ook weer langs onze aankomstplaats de Piazzale Michelangelo. Hier mogen we echter niet in- of uitstappen.
Ten zuiden van de Arno, waar we nu rijden, vinden we een zéér residentiële wijk met prachtige villa's, omsloten door privé parken.
Niet alleen naar de Dom en het Battisterio die overweldigend van schoonheid, van grootte en van rijkdom zijn, maar ook de ellenlange rijen mensen die naar binnen willen. Ook een grote rij mensen staat bij de ingang om bovenop de koepel te komen. Onmiddellijk rijst de vraag:" Heb ik daar wel zin in ?"
Maar dat is voor latere zorg. Na enige tijd komt onze bus en ondanks de drukte kan iedereen zitten. Nu wordt een ander deel van de stad bekeken, wat minder toeristisch, de buitenwijken, de brede lanen, eigenlijk het meer gewone Florence, of Firenze zoals het eigenlijk heet.
Dan gaan we tamelijk steil omhoog en het wordt zelfs een beetje frisser. Dat komt vooral omdat er behoorlijk vaart in is gezet.
Later gaat het heel wat langzamer en hopen we dat de bus het zal halen.
Boven ons zien we Fiesole liggen.
Terug kijkend hebben we een aardig zicht op Florence en merken dat die stad aardig in de smog ligt. Met moeite zien we de torens en koepels beneden in het centrum. Dan zijn we bij het eindpunt. Over twintig minuten vertrekt de bus weer.
Of eindeloos wachten tot deze bus weer terug komt.
Wij kiezen voor 20 minuten pauze En een snel drankje tegenover de halte.
Dat "snelle" kunnen we vergeten, want alle drankjes hebben een inhoud van 'n half liter. Niemand is zo dom om alles te consumeren. Stipt op tijd gaan we weer terug en kunnen langs de Arno overstappen op de bus van de kleine route, die ons weer naar de Piazzale Michelangelo zal brengen. Wie weet staat onze auto er nog steeds.
We moeten vrij lang wachten, maar de hostes heeft al aan de collega in de andere bus geseind dat er vier passagiers staan te trappelen om over te stappen.
Het heeft toch een klein half uurtje geduurd .
Dit is toch de ideale manier voor een eerste kennismaking met de stad. Het is ook dagvullend. Voor een echte bezichtiging zullen we nog eens terug moeten komen. Dat doen we volgende week.

Lees verder... www.reisimpressies.eu