ECUADOR
Ecuador en de Galapagoseilanden 2

Dag 21 zaterdag 15-10-2005 Santa Cruz - Seymour



Ik heb verschrikkelijk slecht geslapen. Het bed is zo hard als beton en de motor maakte te veel lawaai. Hier blijken meer mensen last van te hebben. Inmiddels zijn we bij Santa Cruz aangekomen. Op het eiland gaan we eerst op zoek naar flamingo's. In een poeltje zijn er 2, maar een groepje zeeleguanen trekt meer onze aandacht. Op de rotsen zien we ook veel Sally Lightfootkrabben, maar die zijn wat schuw als je te dichtbij komt. Op het strandje gaan we wat zonnen en snorkelen. Op het land zien we hier en daar pelikanen, maar in de zee zwemt niets bijzonders.
Na het snorkelen gaan we wandelen op Seymour. De zee is nu erg wild en het is dan ook niet zo makkelijk om de panga op- en af te gaan. Direct aan land zit zeeleeuw met jong midden op het pad. Het kind is erg jong, want hij heeft nog een stukje navelstreng. Erg lief om te zien. Vera komt iets te dicht in de buurt en de moeder haalt uit. Er zitten nog meer jongen en eentje roept om zijn moeder en zijn moeder roept terug. Dan vinden ze elkaar. Erg vertederend! Er gebeurt zoveel meer rondom ons heen. Fregatvogels vliegen, blauwvoet jan-van-genten duiken, pelikanen zitten op rotsen. Verder op land zien we tientallen fregatvogels. Sommige mannetjes blazen hun rode keelzak op. Er zijn ook veel nesten te zien met allerlei jongen. De blauwvoet jan-van-gent op een steen trekt veel aandacht. Hij laat zijn blauwe voetjes goed zien. We komen ook enkele landleguanen tegen. Deze zijn feller gekleurd dan de zeevorm. Dan komen we in het territorium van een mannetjeszeeleeuw. Hij komt luid brullend op ons af lopen. Snel weg dus. We genieten ook van de mooie zonsondergang. Terug op de boot ligt bijna iedereen te slapen op de deining van de golven. De zee is best wel erg wild. Als ik opsta om naar bed te gaan, word ik ineens zeeziek, maar eenmaal in bed heb ik heerlijk geslapen.



Dag 22 zondag 16-10-2005 Isla Bartolome - Santa Cruz - Islas Plazas



In de ochtend gaan we naar Isla Bartolome. Op dit eiland heb je weinig dieren, maar gaat het om het landschap. Het is het jongste Galapagos eiland (700.000 jaar) en je ziet het donker vulkanisch gesteente hier erg goed. Er groeien weinig planten. Flink wat trappen brengen ons naar het hoogste punt, vanwaar we een mooi uitzicht hebben. Helaas zijn hier ook behoorlijk wat andere groepen.
Direct erna gaan we snorkelen. Nu moeten we vanaf het strand de zee in en het duurt me een eeuwigheid voordat ik helemaal door ben. In het begin ben ik weer met mijn snorkel aan het stoeien, maar later geniet ik van de onderwaterwereld. Er zijn weer heel wat gekleurde en ongekleurde vissen te zien. Er zwemt ook een grote schildpad heel dicht in de buurt. We gaan tegelijkertijd weer naar boven. Daar zie ik ook een zeeleguaan zwemmen. De panga brengt ons naar een plekje waar haaien zouden moeten zitten. We zien ze niet, maar wel weer meer vissen en ook grote zeesterren. Een pinguin zwemt eerst aan het oppervlak, maar vlak erna schiet hij werkelijk pijlsnel weg. Ik blijf nog wat dobberen als een zeeleeuw het water in komt. Die komt echt met ons spelen. Hij komt recht op je af zwemmen en kijkt je strak aan. Hij zwemt continu om je heen. Dit blijft maar doorgaan. Als je even niet oplet, komt hij vanzelf weer aandacht vragen. Met de panga worden we weer naar het strand gebracht en gaan we meteen door naar de boot.
's Middags gaan we weer naar Santa Cruz. Daar is een mangrovebos, black turtle cove. In het begin zien we niet zo veel, maar als we door de kleinere wateren varen, zien we een aantal 'spotted eagle' roggen. Nog verder een groot aantal erg grote zeeschildpadden die zich traag voortbewegen. Vele pogingen om de kop te fotograferen als ze boven komen om te ademen, mislukken. Op de weg terug zien we een kleine 'white tipped' haai, maar later worden ze groter en zijn ze in scholen.
Na het diner varen we naar Islas Plazas en wordt de zee weer wilder. Toch maar voor de zekerheid een reisziektepilletje innemen. 's Avonds spelen we hints. Erg lachen, want sommige woorden zijn echt niet te raden.



Dag 23 maandag 17-10-2005 Islas Plazas - Santa Fe - Santa Cruz



De dag begint met een ochtendwandeling op het noorder Plaza-eiland. De zeeleeuwen verwelkomen ons weer. Deze keer gaan de mannetjes flink te keer. Hier blijkt helaas ook dat niet elk jong zijn moeder kan vinden: er ligt hier en daar een dood zeeleeuwenjong. Op het eiland staan vele hoge cactussen. Dit is voer voor de landleguanen. We zien er een dan ook heerlijk eten. Bij een klif waait het zeer hard. Dit plekje is erg fotogeniek. De golven komen hoog op de rotsen terecht. Hier zien we de erg mooie 'red-billed tropic bird'. Helaas moeten we weer verder, want de volgende groep komt.
De hoge golven brengen ons naar Santa Fe. Het gaat zo te keer op de boot, dat de meeste mensen plat liggen op het dek. Ik sla zelfs de lunch over. Ik twijfel nog of ik mee zal gaan snorkelen, maar ben het zo leuk gaan vinden dat ik toch ga. Het baaitje ziet er rustig uit en het water is erg blauw. Langs de rotsen zien we weer de bekende gekleurde vissen, maar dan zien we een grote 'white-tipped' haai. En nog een en nog een. Erg dichtbij. Ze zoeken alleen snel hun schuilplaats onder de rotsen weer op. Een zeeleeuw probeert spelend de haai uit zijn hol te lokken. We moeten oppassen voor enkele mannetjes zeeleeuwen die in de buurt zwemmen. We snorkelen daarom verder en zien een aantal zeeschildpadden.
Later die middag maken we een wandelingetje over het eiland. Natuurlijk blijven we weer lang hangen bij de zeeleeuwen. Het eiland ziet er doods uit met de witte bomen en grijs lavagesteente. Ook hier komen we de landleguaan tegen. Op elk eiland heeft ie een eigen kleur en hier is ie lichtgroen/grijs.
De vaart naar Santa Cruz gaat een stuk rustiger. Maar de zee bedenkt zich en laat de boot behoolrijk schudden. Dan maar weer plat liggen. Gelukkig gaan we pas eten als we in Porta Ayora zijn aangekomen. Erna gaan we aan wal. Het dorpje is alleen een beetje uitgestorven.



Dag 24 dinsdag 18-10-2005 Santa Cruz



Het weer ziet er een beetje somber uit. De bus brengt ons naar 2 vulkaankraters. Ze zijn erg diep en groot. Leuk om even gezien te hebben, maar niet iets om lang bij te blijven. Dan gaan we verder naar de landschildpadden. Die zijn ooit bij een boerderij terecht gekomen. We zien er vrij veel. Meestal trekken ze snel hun kop in, maar vandaag blijkbaar niet. Eentje is lekker aan het eten en er liggen ook een paar in een poeltje te badderen. De laatste 'excursie' van de ochtend is de lavatunnel. Deze is ontstaan doordat het lava aan de buitenkant snel afkoelde en binnenin nog doorstroomde. Deze tunnel is 300 meter lang. Hij is vrij hoog, maar op 1 punt moeten we 1,5 meter kruipen. Dan zien we het licht aan de andere kant weer.
Na de lunch hebben we wat tijd om te internetten en souvenirs te kopen. We verzamelen ons om te lopen naar het Charles Darwin onderzoekscentrum. Voor de verandering is het een keer heet. Het centrum is aardig, maar de gids vertelt erg langdradig en de dieren hebben we natuurlijk ook al in het wild gezien. Het was wel leuk om Lonesome George te zien. Hij heeft nog steeds geen partner gevonden.



Dag 25 woensdag 19-10-2005 Floreana



De vaart naar Floreana zou erg wild worden , dus voor de zekerheid maar 2 pilletjes ingenomen. Ik was 's nachts wel aan het schudden in bed, maar ik had het erger verwacht. Om 8 uur gaan we het land op. Natuurlijk zijn de zeeleeuwen er weer. Er komt een erg groot mannetje aangerend, dus even een stapje opzij. We zien dat hij behoorlijk gewond is. Hij gaat op een ander mannetje af. Ze beginnen samen flink te brullen. We lopen naar een meertje waar wat flamingo's zijn. Erna naar een ander stransje om in de branding naar jonge 'sting' roggen te zoeken. Zo her en der vind je ze, als je ze niet met een stuk zeewier verward.
Eenmaal terug op de boot trek ik snel mijn badpak aan om te gaan snorkelen bij Devil's Crown. We moeten vanwege de sterke stroming bij elkaar blijven. We zien alweer grote scholen vissen. Soms is het even flink flipperen om tegen de stroming in te gaan. Op de bodem liggen vele zeesterren. De meeste zijn erg groot en met allerlei kleurtjes. Er ligt een zeeschilpad onder een steen die speciaal voor ons even adem komt halen. Ik zwem op nog geen 30 cm van hem. Dan schiet er ook nog een zeeleeuw onder ons door. We worden verwend met de lunch: frietjes met garnalen in een laagje.
De volgende bestemming is Post Office Bay. Dit is het vroegere postkantoor (vanaf 1793). Zeelui postten een brief en keken of er toevalig post voor een bekende of stadsgenoot bij zat. Het kan daaom wel een aantal jaar duren voordat iets bezorgd werd. Ik stop er een brief voor mijn ouders in, omdat die in ieder geval over 5 jaar nog op hetzelfde adres wonen. We vinden er brieven bestemd voor heel de wereld, behalve Nederland. Een stukje verderop heb je een andere lavatunnel. Deze komt uit op zee. We gaan er in en glijden soms weg over de losse steentjes. Sommigen lopen nog 50 m door het water, maar daar heb ik geen zin in: ik zou tot mijn kont nat worden. Het is buiten erg heet en daarom verlangen we naar het aansluitend uurtje strand. Daar zijn 2 jonge zeeleeuwen erg dichtbij (soms tot minder dan een meter) aan het spelen. Ziet er erg lief en komisch uit. Ze trekken zich niets van ons aan. Remco en Brenda waren heel even weg en komen terug met goed nieuws: hij heeft haar ten huwelijk gevraagd.



Dag 26 donderdag 20-10-2005 Española



Om 8 uur gaan we aan land van het laatste eiland: Española. Een mannetjes zeeleeuw is zich flink druk aan het maken. 5 kleuters zijn in een poeltje aan het spelen. Op het strand ligt ook een grote groep zeeleguanen. Op de andere eilanden zijn ze helemaal zwart, maar deze hebben ook wat rood. Een wandeling over de lavastenen brengt ons bij het vogelgebied. Er zijn veel gemaskerde jan-van-genten. Een mannetje en een vrouwtje hebben elkaar net gevonden. Een ander zit 2 eieren uit te broeden. Tegelijkertijd gaan veel zeeleguanen richting zee. Een stukje verderop zijn 2 albatrossen een paringsdans aan het doen. Een erg komisch gezicht hoe ze lopen, met hun hals bewegen en met hun snavels elkaar 'kussen'. Bij de klif heb je een 'superblow'. De golven komen daar in een zeer smalle spleet en door de kracht spuit het water tot 20 m omhoog.
's Middags gaan we weer snorkelen, maar ik blijf samen met een paar anderen achter op het strand. Zo houd ik alles droog en wat er te zien is, staat toch al op de foto. Een babyzeeleeuw zoekt het water op. Erna komt een jonge zeeleeuw naar ons toe. Hij snuffelt aan onze spullen. Als hij op een halve meter afstand zit en na een geluidje nog dichterbij komt, ga ik toch maar opzij. Hij snuffelt aan Ritchie. Dan zoekt hij zijn slaapplaats weer op. Voor het avondeten nemen we afscheid van de bemanning, die zich weer in hun mooiste kleding heeft gehesen.



Dag 27 vrijdag 21-10-2005 Santa Cruz - Baltra - Quito



We gaan weer aan land! Hoewel de Galapagos heel bijzonder zijn, zijn 8 dagen op de boot toch niet al te fijn. Met de bus cruisen we door naar Santa Cruz. Een pontje brengt ons naar Baltra. Voor de laatste keer loop ik langs de souvenirshops. Ons vliegtuig steigt bijna een uur te laat op.
's Avonds wil iedereen vroeg slapen en daarom gaan we eten in de buurt van het hotel. Volgens Nella is er maar één fatsoenlijk restaurant in het oude centrum. We gaan er geen en zien dat het wel een heel erg chique bedoeling is. In onze vieze kleding en afritsbroeken met bergschoenen gaan we er toch eten.



Dag 28 zaterdag 22-10-2005 Mindo - Quito



Volgens het programma hebben we een vrije dag in Quito, maar Nella heeft een alternatief: banden raften in Mindo. Al vroeg gaan we met het openbaar vervoer naar Mindo. Nella's vriend Henry gaat ook mee. Taxi pick-ups brengen ons verder naar het dorp. De banden zijn in een bloemvorm aan elkaar geknoopt. Je zit aan de binnenkant op de rand met je benen richting de buitenkant. Er gaat een gids mee om ons de goede weg op te duwen. De eerste minuten lig ik dubbel van het lachen. We gaan met de sterke stroming mee en hobbelen over stenen. Het water staat niet zo hoog en de gids moet ons soms echt verder duwen. We helpen mee door te 'humpen', maar volgens Remco doe ik het niet hard genoeg. De banden liggen soms bijna verticaal, wat betekent dat je achterover komt te liggen, een enkele keer met kopje onder. Maar het blijft leuk. Als wij gestrand zijn op een aantal stenen, worden we door de 2e raft ingehaald. Na 3 kwartier komen we aan.
Dan lopen we in een 'Ecuadoriaans' halfuurtje naar een vlindertuin. Er zijn veel vlinders, groot en klein, alleen zijn ze niet erg beweeglijk. In Quito nemen we de trolleybus naar het nieuwe centrum. Henry laat zijn sieraden zien. Erna gaat iedereen weer terug om de laatste spullen in te pakken.



Dag 29 zondag 23-10-2005 Quito - Bonaire



Vroeg op om het vliegtuig te halen. Het inchecken duurt errug lang en als we aan de beurt zijn, blijkt waarom: het vliegtuig heeft 8 uur vertraging. omdat het in Amsterdam technische problemen had. Marion en Janine zorgen ervoor dat we allemaal kort naar huis mogen bellen in het kantoor van de KLM. We profiteren van onze lunchcoupon en gaan erna door de douane. Daar doden we de tijd met een potje Uno en er komen wat sandwichen. Om 18u30 komt dan eindelijk het vliegtuig. We blijken echter eerst naar Guayaquil te vliegen. In het vliegtuig krijgen we voor het eerst wat uitleg. Door een technische storing is het vliegtuig te laat uit Amsterdam vertrokken. Vanwege slecht weer op Bonaire moest het vliegtuig uitwijken naar Curaçao. Omdat het vliegtuig niet in het donker in Quito mocht landen, deed het eerst Quito aan en erna Guataquil. Om 8 uur vliegen we dan eindelijk naar Bonaire. Er zit een zeur schuin achter me en de stoel naast me is leeg. Op Bonaire kunnen we niet direct weg, omdat de bliksem in de verkeerstoren is ingeslagen en alles handmatig moet worden doorgegeven. Het vliegtuig is inmiddels overvol. Ik ruil met iemand achter me, zodat ze naast haar vriend kan zitten. Dan vraagt de stewardess of ik nog een keer kan ruilen, omdat dan een gezin naast elkaar kan zitten. Maar dan zit ik niet meer aan het gangpad en naast die zeur. Ik zeg vriendelijk dat ik graag wil blijven zitten. We hebben soms wat turbulentie, maar toch val ik soms (kort) in slaap.



Dag 30 maandag 24-10-2005 Bonaire - Amsterdam



Als het vliegtuig aan de grond staat, ga ik er snel uit. We worden door drugshonden gecontroleerd. Ik loop snel door en zie Machiel aan de andere kant van het raam staan. Als de bagage komt, neem ik afscheid van de groep en ga snel door om Machiel weer te zien. Ik kan terugkijken op een heel bijzondere reis.