SPANJE
Torrevieja en eiland Tabarca aan de Costa Blanca

TORREVIEJA

De mij bekende reisgidsen reppen met geen woord over deze stad. Bijna heel de Costa Blanca laat men links liggen. Is het dan zó onaantrekkelijk? Ik zal proberen een beetje objectief te blijven en u mijn bevindingen vertellen. Wij kwamen per auto. 2.200 km vanaf de Belgisch - Nederlandse grens.

Het eerste dat opvalt bij aankomst in Torrevieja zijn de vele nieuwe woonwijken vol met prachtige witte huizen. Deze huizen zijn meestal als "rijtjeshuis" in tamelijk smalle straten gesitueerd. Over het algemeen bestaan ze uit drie woonlagen, waarvan de derde laag meestal een enorm groot dakterras is.

Wolkenkrabbers zijn er niet te vinden. De enige hoogbouw is een verdwaald appartementsgebouw van hooguit 8 of 9 verdiepingen. Hotels zijn ook al redelijk schaars. De toerist hier verblijft over het algemeen in gehuurde woningen. Deze woningen behoren vaak toe aan buitenlandse privé eigenaren die rechtstreeks aan de liefhebbers verhuren voor enkele weken.

Ook valt de doorgaande weg, dwars door de stad op. Deze is opgesierd met imposante bouwwerken op de rotondes, zoals een enorme gedenknaald en een of ander futuristisch bouwsel. Langs deze weg zijn heel veel grote handelszaken te vinden en in de wijde omgeving is geen industrie te bekennen. Wel veel sinaasappelplantages en dat is voor ons, Noord-Europeanen toch wel iets bijzonders om te zien. Mede daardoor heeft het gebied bij longpatiënten een bekende klank, vanwege de zuivere lucht die in dit microklimaat zou heersen. Ook de ligging zou daar zijn steentje aan bijdragen. Torrevieja ligt aan de kust en dan ook nog tussen twee zoutmeren ingeklemd.

De boulevard van deze stad is zonder meer geweldig. Schitterend aangelegd met veel terrassen, overal gezellige banken, enige kunstwerken en hier en daar kunstmatig aangelegd strandjes. Voor de echte stranden moet je naar de randgebieden van de stad gaan.

Het centrumgebied met de nodige winkels, grenst aan de zeer aparte boulevard aan de Paseo Vistalegre. Deze gaat dan weer naadloos over in de Paseo de la Libertad. Hier hebt u aan beide kanten kraampjes met allerlei snuisterijen zoals riemen, leren tassen, Afrikaans houtsnijwerk, textiel, petten en hoeden. Maar ook drankkraampjes.

Als we het toch over winkelen hebben... iets buiten het centrum ligt een schitterend winkelparadijs, de Habaneras. Het personeel is opvallend vriendelijk en behulpzaam. Maar je zou kunnen zeggen dat alle Spanjaarden zo zijn. Dat hebben we zelf meerdere malen kunnen ervaren.

TABARCA

Wie terug wil naar de middeleeuwen moet boeken voor deze dagtrip naar het eiland Tabarca. Je vertrekt om elf uur en bent rond vijf uur weer terug. Het schip is een soort catamaran met aan de onderkant doorzichtig glas zodat de haaien gespot kunnen worden. Niet dat die er zijn, maar allerlei kleine visjes zijn wel te zien.

Klokslag elf uur varen we uit er nog geen idee van hebbend dat er een geweldige golfslag staat. Gelukkig waren er geen bange mensen aan boord. Integendeel iedereen had er het grootste plezier in als het schip weer een fikse duik omlaag maakte en er steeg iedere keer weer gejuich op als de boeg huizenhoog boven de horizon uitstak. Zeebenen hielpen hier niet meer. Geen mens kon zich staande houden en voortbewegen was alleen mogelijk als beide handen beschikbaar waren om relingen of banken beet te houden.

Na twintig minuten was iedereen er aan gewend en keerde de rust terug. Precies na 50 minuten varen kwamen we aan bij het eiland. Omdat er maar één schip per keer kon afmeren, moesten we even op zee blijven dobberen tot we aan de beurt waren. Eenmaal uitgestapt moesten we ons met de tintelende zeebenen 5 uur zien te vermaken op dit eiland.

De bemanning van het schip, toch zeker zo'n 5 man, konden denk ik een dutje van 5 uur gaan doen, want het schip ging een eind van de haven voor anker. Het kreeg gezelschap van een schip dat uit Alicante kwam en toch wel een honderdtal kinderen met hun leraren aan wal bracht.

Het eerste wat je hier ziet zijn enkele restaurants met gezellige terrasjes en een weg, bestaande uit rotsbodem en stoffig gruis.

Na een hapje gegeten te hebben gaan we letterlijk op expeditie en komen in de hoofdstraat waar zowaar een kledingzaakje en een souvenirwinkeltje met ook koude drankjes te vinden is. De bestrating is zoals het vermoedelijk enkele honderden jaren geleden ook al was. Dit heeft toch wel iets.

Lopen we verder de hoofdstraat door dan komen we op het dorpsplein met wat speeltuigen voor de kleinere kinderen. Hier en daar zie je dat een pand gerestaureerd wordt en misschien ooit tot pension omgedoopt gaat worden. Verder doorlopend komen we bij een tunneltje dat toegang geeft naar twee rotsstrandjes.

Het eerste is voor de mens, het tweede voor de vogels. Hier liggen toch wel wat gasten in de zon te bakken. Ondanks de hitte wordt er hard doorgewerkt door metselaars met het verbouwen van een eeuwenoud pand.

Lees het uitgebreide verslag op Reisimpressies.eu - Torrevieja