VIETNAM
Geschiedenis

To read about VIETNAM in English - click here

Vietnam verre reizen van ANWB

Steden VIETNAM

Hanoi

Geschiedenis

Oudheid en Middeleeuwen

advertentie

Dong Son drums Vietnam 500 v chr_{Foto: Grenouille vert CC 3.0 Unported no changes made}

De Vietnamezen stammen af van migranten uit Centraal-Azië en van eilanden in de Stille Oceaan. Net als de meeste andere volken waren het eerst jagers en verzamelaars, die pas na eeuwen overstapten op de landbouw.

Het eerste historisch erkende rijk was dat van Au Lac, dat al snel opgevolgd werd door het rijk Nam Viet, wat ‘Land in het zuiden’ betekend. 111 jaar v.Chr. werd Nam Viet veroverd door legers van de Chinese Han-dynastie. De Chinezen zouden eeuwenlang hun stempel drukken op het sociale, culturele en politieke leven van Vietnam. Hoewel men zich regelmatig verzette tegen de Chinezen, leverde dat allemaal maar weinig op. Integendeel, de meeste opstanden werden bloedig onderdrukt en de greep van de Chinezen op Vietnam, die hun meest zuidelijke provincie Annam noemden, werd steeds steviger.

advertentie

Hoofd van Shiva van de Champa beschaving, Vietnam 800 na Chr._{Foto: DoktorMax iin het publieke domein}

Toch wisten ook andere volken in de loop der eeuwen een voet aan de grond te krijgen in Vietnam. Indiase handelaren stichtten Funan in de Mekong-delta, dat zich tussen de derde en de vijfde eeuw ontwikkelde tot een machtige stadstaat. Op hetzelfde moment ontwikkelde zich aan de oostkust van Midden-Vietnam een ander Indiaas rijk: Champa. Tussen de vierde en de dertiende eeuw was de tempelstad My Son het religieuze en culturele centrum van de hindoeïstische Cham, een hoog ontwikkeld volk, maar ook berucht om hun piraterij. Tussen de zesde en de tiende eeuw controleerden ze de kruidenhandel in Zuidoost-Azie en dreven handel met alle grootmachten in Oost- en Zuidoost-Azie. De Cham stonden vaak in conflict met de Vietnamezen in het noorden en de Khmer in het westen, en uiteindelijk viel hierdoor het Champa-rijk in twee stukken uiteen. Hierdoor werden de twee rijkjes zo zwak dat ze gemakkelijk door de Vietnamezen veroverd konden worden. Dit zou echter pas in de 17e eeuw zijn definitieve beslag krijgen.

Vietnam voor het eerst souverein

advertentie

Kanon uit de toijd van de Le-dynasty, Vietnam_{Foto: Gary Todd in het publieke domein}

In de 10e eeuw werd Vietnam voor het eerst een soevereine staat. De regerende Chinese Tang-dynastie stortte in elkaar en in 939 werd er een eigen keizer gekozen, die het land Dai Co Viet noemt, ‘Groot Viet’. Thang Long werd de eerste hoofdstad, later zou dit Hanoi worden. Ook het rijk van de Cham werd ingelijfd.

In de dertiende eeuw werd Vietnam vanuit China aangevallen door de Mongolen. Het lukte de Mongolen echter niet om het land te veroveren, maar het gevolg was wel dat het de Chinezen lukte om weer terug te komen. De Chinezen op hun beurt werden weer verdreven door Le Li, een plaatselijk heerser, die daarna als koning Le Thai To, de Le-dynastie stichtte.

Komst van de Europeanen

advertentie

Slag bij de Th? Xuong-rivier tussen Tây Son en Qing-leger in december 1788, Vietnam_{Foto: Publiek domein}

In de zestiende eeuw verzwakte de dynastie zodanig dat twee rivaliserende clans de macht overnamen: de Trinh in het noorden en de Nguyen in het centrum van het land. De Le bleven nog wel op het pluche zitten, maar dat was alleen voor de vorm. De rivaliteit tussen de twee clans was dermate groot dat het land eigenlijk weer in twee stukken uiteenviel en de Nguyen de Mekong-delta veroverden. Deze rivaliteit bleef ook de hele achttiende eeuw nog voortduren.

In de zeventiende eeuw zetten de Portugezen als eerste Europeanen voet aan Vietnamese wal en stichtten meteen handelsposten. Ook de onvermijdelijke missionarissen volgden in hun spoor en boekten vooral succes bij de arme plattelandsbevolking, ondanks vaak felle tegenstand van de heersende klasse.

Vooral de Franse missionarissen hadden grote invloed op het dagelijkse leven in Vietnam, en speelden ook een belangrijke rol in de felle economische concurrentiestrijd met de Engelsen. Rond 1770 kregen de Fransen een stevige voet aan de grond op het hele Indo-Chinese schiereiland. De tweede helft van de achttiende eeuw stond in het teken van vele opstanden, allen gericht tegen het bewind van de Trinh- en Nguyen-clans. Uiteindelijk had de Tay Son-opstand van 1771 succes en de Trinh- en Nguyen-heersers werden van hun troon gestoten. De Le-dynastie mocht van de opstandelingen blijven zitten, maar zij vertrouwden de zaak niet en riepen in 1788 de hulp van de Chinezen in, die met een groot leger al snel Hanoi bezetten. Als reactie hierop riep een van de Tay Son-broers, Nguyn Hué, zichzelf tot keizer uit en versloeg vervolgens de Chinezen. Hij noemde zichzelf Quang Trung.

In 1802 werd de troon door Gia Long overgenomen. Hij was een van de weinige Nguyens die de opstand overleefd had en hij sloot een overeenkomst met de Fransen: in ruil voor grondgebied en handelsconcessies kreeg Gia Long militaire steun van de Fransen.

Vietnam wordt Frans protectoraat

advertentie

Voormalig paleis van de gouveneur van Indochina in Hanoi, Vietnam_{Foto: Jorge Láscar CC 2.0 Generic no changes made}

Voor het eerst in de geschiedenis werd het land Vietnam genoemd, met een centraal gezag in de centraal gelegen hoofdstad Hué. Fia Long schafte hierna alle hervormingen af en Vietnam viel weer terug naar een feodaal systeem met een sterke overheid, veel bureaucratie en een arme en onderdrukte boerenbevolking.

Het zou echter niet lang duren voordat Vietnam weer door de Fransen bezet zou worden. Gia Long en zijn opvolgers hielden zich niet aan de beloofde handelsconcessies en missionarissen en bekeerde Vietnamezen werden vervolgd. Verder waren de Fransen zeer bezorgd dat de Britten na India en Singapore ook China zouden innemen. In 1858 veroverde een leger van Napoleon III zonder veel problemen Saigon, de Mekong-delta en een aantal zuidelijke provincies. Het veroverde gebied werd door de Fransen Cochin-China genoemd en ook Annam (Midden-Vietnam) en Tonkin (Noord-Vietnam) werden door de Fransen bezet zonder dat de regerende keizer Tu Doc er veel aan kon doen. Tu Doc bleef wel officieel het staatshoofd van Vietnam. In 1887 werden de bezette Vietnamese gebieden samen met de protectoraten Cambodja en Laos samengevoegd tot de Unie van (Frans) Indo-China, met als gouverneur de latere president van Frankrijk, Paul Doumer.

De Fransen stopten veel geld in de infrastructuur van de kolonie, maar Vietnam werd door een wereldwijde economische crisis getroffen. Boeren moesten onder verschrikkelijke omstandigheden werken op plantages en de gestudeerde elite kwamen alleen maar in aanmerking voor rotbaantjes en dat zou de kiem voor verzet worden. Vooralsnog slaagden antikoloniale bewegingen er echter niet in om een vuist te maken tegen de Franse bezetter. Dat veranderde aanzienlijk toen de radicale Vietnamese Nationalistische Partij of ‘Kwomintang’ in actie kwam. Een eerste opstand werd nog neergeslagen en de leiders gevangen gezet of geëxecuteerd. In 1925 richtte de marxistisch-leninistische boerenzoon Ho Chi Minh de Revolutionaire Jeugdliga op en vier jaar later was deze beweging uitgegroeid tot een Indo-Chinese Communistische Partij; belangrijkste doel was onafhankelijkheid. Dit werd langzamerhand voorbereid door kaderleden van de partij die op het platteland en in de steden partijkernen oprichtten.

In de jaren dertig vonden er weer verschillende opstanden plaats. De Franse reageerden genadeloos: vele Vietnamezen stierven een gewelddadige dood, waaronder veel leiders van de opstand. Ho Chi Minh werd in 1931 in Hongkong gearresteerd. De volgende vijf jaar werden ca. 10.000 Vietnamese communisten gevangengezet. Door binnenlandse omstandigheden in Frankrijk werden er weer duizenden politieke gevangenen vrijgelaten, en het resultaat van dat alles was dus dat Indo-China gewoon een Franse kolonie bleef.

Tweede Wereldoorlog

advertentie

Vlag van de Viet Minh (Noord-Vietnam)_{Foto: Publiek domein}

Omdat het koloniale regime in Vietnam totaal van het moederland was afgesneden, collaboreerde de Franse Vichy-regering met de Japanners, en stond ze de Japanners toe Vietnam in 1941 te bezetten. Al snel bleek dat de Japanners qua uitbuiting en minachting voor Vietnam en de Vietnamezen, niet onderdeden voor de Fransen. In enkele jaren tijd werd Vietnam leeggeplunderd en alleen al in 1945 stierven ca. 2 miljoen Vietnamezen van de honger.

Ho Chi Minh keerde in 1941, samen met Vo Nguyen Giap en Pham Van Dong, vanuit China terug naar Vietnam. Hij vormde samen met hen de nationalistische Liga voor de Onafhankelijkheid, dat later bekend zou worden onder de naam Vietminh. Vietminh-strijders startten een guerrilla-oorlog tegen de Japanners en kregen daarbij hulp van de Chinezen, maar ook van de geallieerden. Als laatste stuiptrekking riepen de Japanners in maart 1945 een onafhankelijke staat uit, met Bao Dai, de laatste Nguyen-keizer, als marionet. Het hele Franse leger werd zelfs nog gevangen genomen, maar na de atoombom op het Japanse Nagasaki was de rol van de Japanners in Vietnam uitgespeeld.

Onafhankelijkheid!

advertentie

Ho Chi Minh, Vietnam_{Foto: Publiek domein}

Als gevolg van het ontstane machtsvacuüm riep Ho Chi Minh op 15 augustus op tot een nationale opstand. Een paar weken later had de Vietminh het grootste deel van het land in haar macht en Bao Dai gaf de troon over aan Ho Chi Minh, die op 2 september 1945 in Hanoi de Democratische Republiek Vietnam uitriep. De Amerikanen weigerden echter om steun te verlenen aan de nieuwe machthebbers, en de anticommunistische Kwomintang van Tsjang Kai Sjek en de Britten werd opgedragen om de nog aanwezige Japanners te ontwapenen. Voordat zij echter actie konden ondernemen, hadden de Vietminh zich al van die taak gekweten.

In het zuiden riepen de Britten daarop de staat van beleg uit en samen met een Frans leger was al snel Saigon, en daarna ook het hele zuiden, weer in Franse handen. In het noorden vertrokken de Chinezen na een overeenkomst die gesloten werd tussen de Fransen en de Kwomintang. Ho Chi Minh besloot te kiezen uit de minste van twee kwaden en liet de Fransen hun gang gaan. In ruil daarvoor erkende Frankrijk de Democratische Republiek Vietnam als een ‘vrije staat’ binnen een Franse Unie. Ook werd er toestemming gegeven om een referendum te houden over de vraag of het zuiden zich bij de nieuwe staat zou voegen.

Al snel bleek dat de Fransen zich weinig van de overeenkomst aantrokken. Ho Chi Minh kreeg in 1946 in Parijs te horen dat Frankrijk bleef vasthouden aan de eis dat het zuiden van Vietnam een kolonie zou blijven en het noorden een protectoraat. Niet lang daarna braken de eerste schermutselingen uit tussen de Fransen en de Vietminh en ontstond de eerste Indo-Chinese Oorlog, die tot 1954 zou duren. In december vluchtte Ho Chi Minh met zijn leger de bergen in en bestookte de Fransen vanuit het oerwoud. De Fransen probeerden steun te krijgen van de bevolking door Bao Dai weer op de troon te zetten als hoofd van een verenigd Vietnam. Dit hielp echter niets en de oorlog duurde voort.

Toen de communisten in China in 1949 aan de macht kwamen veranderde de zaak aanzienlijk. Ho Chi Minh kreeg direct militaire steun van zowel China als de Sovjet-Unie, en dat was het teken voor de Amerikanen om zich ermee te gaan bemoeien en de Fransen te steunen. De Vietminh kreeg echter de overhand en viel in 1951 zelfs Hanoi aan. De Amerikanen dreigden wederom met atoomwapens, maar Frankrijk probeerde een overeenkomst met de Vietnamezen te sluiten. Dit zou op de Conferentie van Genève zijn beslag hebben moeten krijgen, maar voor het zover was viel de strategische buitenpost van de Fransen, Dien Bien Phu. Hierdoor werden de Fransen gedwongen zich voorafgaand aan de Conferentie over te geven aan de Vietminh.

Nieuwe oorlog onvermijdelijk

advertentie

Bao Dao, Vietnam_{Foto: Manhai (CC BY 2.0) no changes made}

De Conferentie van Genève (juli 1954) ging echter gewoon door maar niet tot tevredenheid van Ho Chi Minh en de Vietminh. China was gebaat bij een verdeeld Vietnam aan haar zuidgrens en haar delegatieleider Chou En-Lai drong aan op een gedeeld Vietnam langs de zeventiende breedtegraad en in afwachting van vrije verkiezingen werd er een gedemilitariseerde bufferzone vastgesteld. Er werd verder een onmiddellijk staakt-het-vuren afgekondigd en alle troepen zouden zich moeten terugtrekken naar de hun toegewezen gebieden. China, de Sovjet-Unie, Engeland, Frankrijk en de Vietminh stemden in met het verdrag, de Verenigde Staten en de regering van Bao Dai uiteraard niet. Volgens president Eisenhower zouden vrije verkiezingen zeker leiden tot een grote overwinning voor de communist Ho Chi Minh, en dat was in de tijd van de Koude Oorlog ondenkbaar. Nog tijdens de conferentie installeerden de Amerikanen in Saigon het regime van de katholieke anti-communist Ngo Dinh Diem.

Er kwam nu een volksverhuizing op gang: meer dan een miljoen vluchtelingen trok van het noorden naar het zuiden en ca. 100.000 anti-Franse guerrilla’s trokken naar het noorden, ca. 10.000 Vietminh-strijders achterlatend in het zuiden. Bao Dai had zich ondertussen zelf tot president benoemd, maar dat sprookje duurt niet lang. Diem zette hem aan de kant en benoemde zichzelf tot president. Hij voerde een waar schrikbewind uit ten opzichte van politiek andersdenkenden, en tot 1960 werden er tienduizenden mensen zonder veel vorm van proces in de gevangenis gegooid en in pogroms werden er nog eens ca. 50.000 vermoord.

In het noorden was de situatie niet veel beter. De infrastructuur was grotendeels vernield en door de tweedeling ontving het noorden geen rijst meer uit het zuiden. Verder werden zogenaamde ‘grondbezitters’ als imperialisten zwaar gestraft. Pas toen er een opstand uitbrak in nota bene de provincie van Ho Chi Minh, gaf Ho toe dat er het een en ander was misgegaan en werden veel gevangenen vrijgelaten.

De Amerikanen mengen zich definitief in de strijd

advertentie

Lyndon B Johnson, President van de VS_{Foto: Billy Hathorn in het publieke domein}

De uitroeiingsacties van Diem in het zuiden hadden er ook voor gezorgd dat er van de Vietminh-guerrilla niet veel meer over was en daarvan profiteerde het noorden. Vanaf 1960 werden er vanuit het noorden veel manschappen en materiaal naar het zuiden gedirigeerd en daar werd ook het Nationale Bevrijdingsfront opgericht, het NLF, bestaande uit een coalitie van communistische, niet-communistische, katholieke en boeddhistische nationalisten. Diem noemde deze guerrillastrijders Viet Cong of VC, Vietnamese Communists.

Vanaf deze tijd gingen de Amerikanen zich zeer actief bezighouden met de strijd in Vietnam, na al vanaf 1950 de regering van Diem en de Fransen financieel gesteund te hebben. Door het oprukken van de Vietcong waren de Amerikanen bang dat het laatste bastion van de vrije wereld in handen zou vallen van de communisten.

In de zomer van 1962 waren er dan ook al meer dan tienduizend Amerikaanse adviseurs in Zuid-Vietnam aanwezig. De Zuid-Vietnamese bevolking begon langzamerhand het vertrouwen is het corrupte regime van Diem te verliezen. Vooral het ‘strategische dorpenprogramma’ stuitte op veel verzet en na de beschieting van een aantal boeddhistische monniken volgden er vele demonstraties met als inzet vrijheid van godsdienst. En toen beelden van de zelfverbranding van de monnik Thich Quang Duc in Saigon de hele wereld overgingen, grepen de Amerikanen eindelijk in.

Onder goedkeuring van de Amerikanen werd er een coup georganiseerd en Diem werd op 1 november 1963 doodgeschoten. Drie weken later werd de Amerikaanse president John F. Kennedy vermoord en opgevolgd door vice-president Lyndon B. Johnson. Johnson zag zich met tegenzin genoodzaakt om de steun aan Zuid-Vietnam op te voeren. De regeringen die na Diem aan de macht kwamen waren namelijk net zo corrupt en inefficiënt en ondertussen kreeg de Vietcong steeds meer aanhang op het platteland.

Tonkin-incident: Vietnam-oorlog barst los

Gevangen genomen Vietcong strijders, Vietnam_{Foto: Publieke Domein}

Na een nep-incident met het Amerikaanse oorlogsschip USS Maddox in de Golf van Tonkin besloot Johnson om Amerikaanse troepen in Vietnam te stationeren, waarna het conflict in alle hevigheid losbrak. Noordelijke militaire bases werden gebombardeerd op een manier die zijn weerga in de geschiedenis nog niet gekend had. Veel hielp het echter niet, steeds meer Vietcong-soldaten infiltreerden in het zuiden. In maart 1965 arriveerden de eerste Amerikaanse grondtroepen in Vietnam en twee jaar later waren er al meer dan een half miljoen Amerikaanse soldaten in Zuid-Vietnam.

Begin 1968 werd de Amerikaanse legerbasis Khe Sanh door een grote Noord-Vietnamese troepenmacht belegerd. Dat bleek een afleidingsmanoeuvre te zijn, want tijdens het nieuwjaarsbestand vielen de Vietcong massaal meer dan honderd stadscentra in het zuiden aan. De Vietcong werden echter overal teruggeslagen en toen was er in feite al geen gestructureerd leger meer over.

Toch dachten de Amerikanen in de straat dat deze oorlog nooit gewonnen zou kunnen worden en ook Johnson en zijn regering raakten daarvan overtuigd. Hij weigerde dan ook om nóg meer troepen naar Vietnam te sturen, ondanks het aandringen van de militaire leiding in Vietnam. Op 31 maart 1968 kondigde hij aan de bombardementen te stoppen en een maand later begonnen de vredesonderhandelingen in Parijs, die echter meer dan vijf jaar zouden duren.

Vietnam-oorlog beëindigd

Protesten tegen de Vietnamoorlog in Wahington_{Foto: Leena A. Krohn CC 3.0 Unported no changes made}

In 1969 beloofde Richard M. Nixon, de opvolger van Johnson, de oorlog te beëindigen, maar dit moest zonder gezichtsverlies gebeuren. Tegelijkertijd werden echter de ARVN-troepen van generaal Diem versterkt met als doel om in de Vietcongtroepen in Zuid-Vietnam te infiltreren en deze te ondermijnen. Hierbij werden duizenden Vietcong gemarteld en gedood. Bovendien werd de oorlog uitgebreid naar Cambodja en Laos, omdat daar veel voorraaddepots van de Vietcong lagen. In maart 1969 werden deze doelen in het geheim voortdurend gebombardeerd. In de Verenigde Staten ondertussen vielen de massale anti-oorlogsdemonstraties op. Nixon trok zich hier echter niet veel van aan en bombardeerde Hanoi in het noorden. In Parijs sleepten zich de onderhandelingen tussen de Amerikaan Henri Kissinger en de Noord-Vietnamees Le Duc Tho.

Enkele dagen na de herverkiezing van Nixon tekenden de Verenigde Staten, Zuid-Vietnam en de Vietcong het Akkoord van Parijs. Er werd een staakt-het-vuren overeengekomen en wederzijdse krijgsgevangenen werden vrijgelaten. Er werd een Raad voor Nationale Verzoening waarin zowel de regering in Saigon als de communisten zitting hadden. Door het akkoord konden de Amerikanen inderdaad zonder gezichtsverlies hun troepen terugtrekken. De troepen van de Vietcong waren echter nog steeds in het zuiden aanwezig en dat zou onvermijdelijk weer tot een confrontatie met de zuidelijke troepen tot gevolg hebben, die bovendien met Amerikaanse steun uitgebreid en gemoderniseerd werden. Dit zou echter niet helpen want tegen het einde van 1974 was bijna geheel Zuid-Vietnam onder de voet gelopen door de Vietcong. Op 21 april 1975 viel de laatste verdedigingslinie voor Saigon en vluchtte de in 1967 aangetreden president Thieu naar Taiwan.

Noord- en Zuid-Vietnam herenigd

Paleis van de hereniging in Vietnam_{Foto: Dennis Jarvis CC 2.0 Generic no changes made}

Voor het eerst sinds de Franse kolonisatie was Vietnam weer een verenigd land en in juli 1976 werd de Socialistische Republiek Vietnam uitgeroepen. Honderdduizenden Zuid-Vietnamezen werden zonder vorm van proces naar heropvoedingskampen gestuurd, en economisch werd Zuid-Vietnam op een lijn gebracht met Noord-Vietnam. Zo werd bijvoorbeeld alle particuliere grondbezit geconfisqueerd en zowel industrie als handel komen in handen van de staat. Dat de productiviteit in één klap geweldig daalde zal niet vreemd zijn. In de jaren daarna probeerde Vietnam weer banden aan te knopen met de Verenigde Staten, maar dit werd door de Amerikaanse regering verboden. Tot 1993 kon Vietnam zelfs geen geld lenen van de Wereldbank. Vietnam kreeg alleen steun van de Sovjet-Unie.

Vietnam werd ook nog nauw betrokken bij de burgeroorlog in Cambodja. De Cambodjaanse Rode Khmer van dictator Pol Pot pleegde veel aanvallen over de grens in de Mekong-Delta, waar ook nu nog steeds veel etnische Khmer leven. In 1978 vielen meer dan honderdduizend Vietnamese troepen Cambodja binnen en verjoegen Pol Pot. De internationale gemeenschap strafte Vietnam met een boycot en in februari 1979 werd Vietnam door China aangevallen, de bondgenoot van de Rode Khmer. De gevechten duren maar zestien dagen, waarna de Chinezen zich terugtrokken.

Ingrijpende economische hervormingen: Doi Moi

Ho Chi Min Stad bloiet op onder Doi Moi_{Foto: Xuanhuy3408 CCe 4.0 International no changes made}

Eind jaren zeventig en begin jaren tachtig verkeerde Vietnam in een diepe economische crisis en veel Vietnamezen ontvluchtten het land, onder andere naar de Verenigde Staten en Nederland.

Pas na de dood van de aartsconservatieve Le Duan in 1986 ging het beter met de economie. De hervormer Nguyen Van Linh werd als secretaris-generaal benoemd en begon met ingrijpende economische hervormingen, ‘Doi Moi’ genaamd. Kenmerken hiervan waren een terugkeer naar een vrije markteconomie, privatisering en er werd geprobeerd om buitenlands kapitaal aan te trekken. In 1989 trok Vietnam haar troepen terug uit Cambodja, wat leidde tot internationaal eerherstel.

In 1993 werd de hervormer Vo Van Kiet tot minister-president gekozen, het sein voor de Amerikanen om in 1994, onder president Clinton, het handelsembargo op te heffen en in 1995 werden de diplomatieke betrekkingen weer aangehaald. In 2000 sloot president Clinton een economisch akkoord met Hanoi en in datzelfde jaar bracht hij als eerste Amerikaanse president sinds 1975 een officieel bezoek aan Vietnam.

21e eeuw

Onmoeting tuusen Poetin en Tran Duc luong, Vietnam_{Foto: Kremlin.ru CC 4.0 International no changes made}

In 2001 werd Tran Duc Luong tot president gekozen en premier werd toen Phan Van Khai. Op het Negende Partijcongres van 22 april 2001 werd de hervormer Nong Duc Manh tot partijsecretaris gekozen, als opvolger van de communist Le Kha Phieu. Nong Duc Manh is een Tay en het was voor de eerste keer dat een lid van een etnische minderheid op de hoogste politieke post van Vietnam gekozen werd.

In de zomer van 2002 herkoos het Vietnamese parlement premier Phan Van Khai en president Tran Duc Luong herkozen voor een periode van vijf jaar en werd de samenstelling van de regering in beperkte mate gewijzigd. In de aanloop naar het volgende Partij Congres, in het tweede kwartaal van 2006, is de strijd tussen conservatieven en meer hervormingsgezinden achter de schermen weer aangewakkerd. Belangrijke kwesties op de agenda zullen zijn: corruptiebestrijding, toelaten private ondernemers tot de CP, en verdere hervormingen. De druk is groot en hoewel de com­munis­tische grondslag van het Vietnamese politieke bestel niet ter discussie staat, is het verminderde gezag van de CP bij de bevolking doorgedrongen tot de partij.

Nguyen Phu Trong, Vietnam_{Foto: Trangtranmy CC 4.0 International no changes made}

Het 10e Nationale Partijcongres van de CPV in april 2006 is een belangrijk politiek evenement geweest. Het congres heeft een verandering van stijl te zien gegeven: meer openheid naar de bevolking, die in de aanloop naar het congres voor het eerst commentaar kon leveren op het conceptpolitieke rapport dat daartoe in de pers was gepubliceerd, en meer democratie binnen de partij. Tijdens dit vijfjarige congres, dat traditioneel ook de personele machtsverhoudingen opnieuw ordent, is besloten dit jaar de president en de premier te vervangen. Ook is een aantal bewindslieden, waaronder de minister van BZ, niet herkozen in het Centraal Comité, wat inhield dat zij bij het wisselen van de regering niet op hun post zou terugkeren. Inmiddels is Nguyen Minh Triet benoemd tot president en Nguyen Tan Dung tot premier. Als nieuwe voorzitter van de Nationale Assemblee is Nguyen Phu Trong benoemd. Eind juni 2006 is voorts een aantal nieuwe ministers benoemd. In juni 2006 bezoekt president Nguyen Minh Triet de Verenigde Staten voor het eerst sinds de Vietnam oorlog. In juli 2007 wordt premier Nguyen Tan Dung herbenoemd, hij belooft te gaan werken aan economische hervormingen. In januari 2008 wordt Vietnam benoemd tot lid van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. In november 2008 zegt Vietnam dat het naar een gedwongen weeskind politiek wil gaan om de overbevolking tegen te gaan. In december 2008 lossen China en Vietnam een grensgeschil op, dat al tienduizenden doden heeft gekost. In 2009 en 2010 zijn er problemen met mensenrechtenactivisten. In mei 2010 beschuldigd"Human Right Watch" de Vietnamese regering van het intensiveren van onderdrukking.

Nguyen Xuan Phuc, Vietnam_{Foto: Kremlin.ru CC 4.0 International no changes made}

Truong Tan Sang is sinds 25 juli 2011 de president van Vietnam. In oktober 2011 tekenen China en Vietnam een akkoord om hun geschil over de Zuid-Chinese zee op te lossen. Er komen tweejaarlijkse evaluaties. In juni 2012 passeert Vietnam Brazilië als 's werelds grootste koffie exporteur. In augustus 2013 verbied de regering online discussies op internet. In 2014 lopen de spanningen met China op, het gaat voornamelijk over de zeegrens en het bezit van een aantal eilandjes. In januari 2016 kiest de communistische partij Nguyen Phu Throng voor de tweede keer tot secretaris generaal. In mei 2016 heffen de VS de ban op de verkoop van wapens aan Vietnam op en wordt Nguyen Xuan Phuc de nieuwe premier. In november 2017 doet Donald Trump Vietnam aan, hij ontmoet Aziatische leiders in Danang. Pham Minh Chinh wordt in 1921 verkozen tot premier en Nguyen Xuan Phuc wordt in april 2021 door het parlement benoemd tot de grotendeels ceremoniële post van president, als opvolger van Nguyen Phu Trong.

VIETNAM LINKS

Advertenties
• Vietnam verre reizen van ANWB
• Bouw je eigen Vietnam rondreis
• Hotels Trivago
• Vietnam rondreizen met kinderen
• Tui Vietnam reizen
• Mambo jongerenreizen Vietnam
• Vietnam Hotels
• Bezienswaardigheden Vietnam
• Rondreizen Vietnam
• Djoser fietsreis - Vietnam & Cambodja
• Avontuurlijke & duurzame rondreizen voor reizigers tussen de 18 en 37 jaar
• Boeken, ook tweedehands, over VIETNAM bij Bol.com

Nuttige links

Reisinformatie Vietnam (N)
Reizendoejezo – Vietnam (N)
Rondreis Vietnam (N)
Sem op Reis Video's over Vietnam (N)
Startpagina Vietnam (N)
Vakantie Vietnam Jouwpagina (N+E)
Vietnam Foto's
Vietnam Reisfotografie

Bronnen

Krücker, F.-J. / Vietnam

Elmar

Paulzen, H. / Vietnam : mensen, politiek, economie, cultuur, milieu

Koninklijk Instituut voor de Tropen

Peterse, L. / Vietnam

Gottmer/Becht

Te gast in Vietnam

Informatie Verre Reizen

Vietnam

Cambium

Vietnam

Lannoo

Wulf, A. / Vietnam

Het Spectrum

CIA - World Factbook

BBC - Country Profiles

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems