LIBERIA
Samenleving

To read about LIBERIA in English - click here

Hotels liberia

Samenleving

Staatsinrichting

De grondwet van 1986, aangepast in 1988, voorziet in een scheiding van de drie machten. De uitvoerende macht ligt bij de president en de vice-president. De president is staatshoofd, regeringsleider en opperbevelhebber van het leger, en wordt gekozen voor een periode van 6 jaar. De grondwet geeft geen maximum aan het aantal termijnen van de president. De wetgevende macht is in handen van het parlement, bestaande uit twee Kamers: het Huis van Afgevaardigden met 64 direct gekozen leden en de 30 leden tellende Senaat. De grondwet voorziet in een meerpartijenstelsel. Amendementen op de grondwet vereisen een tweederde meerderheid van beide Kamers.

advertentie

Politiek

Het politieke klimaat in Liberia ontwikkelt zich sinds augustus 2003 voorzichtig in positieve richting. Met het gedwongen vertrek van Charles Taylor lijkt een opening te zijn geschapen uit de chaos van deburgeroorlog. De binnenlandse politiek ontwikkelt zich langs de lijnen van het akkoord dat op 18 augustus 2004 in de Ghanese hoofdstad Accra werd gesloten. De overgangsregering beschikte noch over de capaciteiten noch over de politieke wil om het land efficiënt te besturen. De participerende partijen in de overgangsregering stelden hun eigen belangen boven het belang van het land, van een samenhangend beleid was geen sprake. Met berichten over hun ondoorzichtige handelswijze en corruptie bewezen leden van de overgangsregering en van het overgangsparlement geen dienst aan pogingen te komen tot herstel van het staatsgezag. Corruptie was ook de grootste zorg van de internationale donorgemeenschap t.a.v. de wederopbouw van Liberia. In september 2005 werd stevig onderhandeld tussen Chairman Bryant en de internationale gemeenschap over een voorstel voor een Governance Programme (GEMAP). Chairman Bryant weigerde akkoord te gaan met een sleutelelement van het programma, te weten de opname van een internationale Chief Administrator in de Centrale Bank van Liberia met (mede)tekenbevoegdheid, een belangrijke voorwaarde van de internationale gemeenschap voor ondersteuning van het programma. Bryant zei dit niet te kunnen ‘verkopen’ aan de leden van de NTGL. De internationale gemeenschap beraadde zich op een bindende VN-resolutie welke het GEMAP zou bekrachtigen, om de NTGL te dwingen het document te accepteren. Internationale invloed over de uitvoering van het goed bestuursprogramma was van meet af aan inzet van de discussie. Volgens Bryant had Liberia technische ondersteuning nodig, maar kon het wel zelf zijn financiën regelen. Gezien de NTGL’s prestaties op dit terrein had de internationale gemeenschap daar echter geen vertrouwen in. Aan deze ontransparante en malafide praktijken diende een einde gemaakt te worden met de presidentsverkiezing in oktober 2005. Deze verkiezingen verliepen vreedzaam en werden, weliswaar onder protest van de belangrijkste oppositiekandidaat George Weah, gewonnen door Ellen Johnson-Sirleaf. Johnson-Sirleaf geniet grote internationale erkenning en steun, en heeft sinds haar aantreden veel lof geoogst. Zij maakte werk van haar 150 Days Action Plan, dat bedoeld was om de periode te overbruggen waarin een interim Poverty Reduction Strategic Plan (iPRSP) werd geschreven. In haar 150 Days Action Plan kondigde Johnson-Sirleaf aan een zero-tolerance beleid te zullen voeren ten opzichte van corruptie. Hiertoe ontsloeg zij na haar aantreden alle politiek benoemde ambtenaren van het ministerie van Financiën. Andere prioriteiten liggen op het gebied van nationale verzoening, wederopbouw en reïntegratie van de grote aantallen kindsoldaten in het land. De (nabije) toekomst zal moeten uitwijzen hoe succesvol de nieuwe regering onder Johnson-Sirleaf is in het lange termijn besturen en ontwikkelen van het land na jaren van anarchie en geweld.

De actuele politike situatie staat beschreven in het hoofdstuk geschiedenis.

Economie

De economie heeft ernstig geleden onder de zeven jaar durende burgeroorlog in de jaren ’90 en het daaropvolgende bewind van Taylor (met vanaf 2002 wederom oorlog). Met de komst van de overgangsregering en veel donoren kregen economische vraagstukken weer hernieuwde aandacht. De toewijzing van economische posities in de overgangsregering aan voormalige rebellen was een gegronde reden tot zorg. Deze posities werden namelijk misbruikt voor politieke en financiële doelen (zoals het bedienen van de eigen gewapende achterban). De herstructurering van Liberia’s economie zal dan ook moeten beginnen met de introductie van transparantie in de allocatie van opbrengsten uit de natuurlijke hulpbronnen.

De strijd tussen machthebbers en rebellen concentreerde zich op het in handen krijgen van Liberia ’s natuurlijke rijkdommen, met name de diamant- en houtsector. Deze werden door Liberiaanse (rebellen-)leiders voor hun eigen gewin ingezet. De laatste jaren is er een fikse verbetering van de economie te bemerken, ook al blijft Libera een arm land.

De economische groei is in 2017 2,5%. Het BBP per hoofd van de bevolking is nog steeds dramatisch laag $1.300 (2017). Het werkeloosheidspercentage ligt op 2,8% en meer dan de helft van de bevolking leeft onder de armoedegrens. De export heeft een waarde van $260,8 miljoen en de import bedraagt $1,17 miljard, De belangrijkste handelspartners zijn China, de Verenigde Staten, Zuid-Korea en Singapore.

advertentie