ALGERIJE
Bevolking

To read about ALGERIA in English - click here

Hotels Algerije

Bevolking

advertentie

Algerijnse vrouwen in traditionele kostuums_{Photo: Yves Jalabert CC 2.0 Generic no changes made}

Samen maken Arabieren en Berbers 99% van de Algerijnse bevolking uit. Hoeveel Arabieren en hoeveel Berbers er exact in Algerije wonen is eigenlijk niet te zeggen. Gemengde huwelijken tussen deze bevolkingsgroepen zijn sinds eeuwen al zo massaal, dat een duidelijk onderscheid niet meer te maken is. De huidskleur in het straatbeeld kan dan verschillen van donker, negroïde tot blondharige en blanke Berbers.

Wel kan men zeggen dat ca. 75% van de bevolking zich Arabier voelt en 20-25% voelt zich Berber, vooral rond de steden Kabylië, Aures, M'Zab en Hoggar. Er zijn vier belangrijke Berberstammen te onderscheiden, Kabyle, de grootste groep, en verder Shawiya, M'zabite en Toearegs, elk met hun eigen dialect, cultuur en woongebied in Algerije.

De nomadische Toearegs zijn de meest onafhankelijke van de Berberstammen. Toeareg stamt af van het woord 'tarek', dat betekent 'zij die God verlieten' en hun werd gegeven door teleurgestelde moslimpredikers die eeuwen geleden de Toearegs vergeefs tot de islam wilden bekeren. Toearegs trekken rond van Zuid-Algerije tot Noord-Nigeria en van West-Libië tot in Mali.

De overige 1% van de bevolking bestaat uit onder andere een kleine groep pieds-noirs, in Algerije geboren afstammelingen van de Franse kolonisten. In 1926 waren ca. 15% van de bevolking pied-noirs, in 1959 waren er meer dan één miljoen pied-noirs in Algerije, zo'n 10% van de bevolking. In Algiers waren 30% van de bevolking pied-noirs en ook in Oran was een groot gedeelte van de bevolking pied-noirs. In de onafhankelijkheidsoorlog kozen de pied-noirs natuurlijk de kant van de Fransen, en dat kwam hen nade onafhankelijkheid duur te staan. Meer dan 900.000 pied-noirs vluchtten naar Frankrijk, waar ze niet echt gastvrij onthaald werden en moeite hadden een bestaan op te bouwen. Velen emigreerden vervolgens naar onder andere landen in Noord- en Zuid-Amerika of naar Franse overzeese gebieden als Nieuw-Caledonië. Van de 100.000 pied-noirs die in Algerije bleven zijn er nu nog maar enkele duizenden over.

De 'harkis', Algerijnse moslims die in de onafhankelijkheidsoorlog de kant van de Fransen kozen, verging het nog veel slechter, duizenden werd een visum naar Frankrijk geweigerd en vermoord door troepen van het Front Liberal Nacional (FLN).

advertentie

Harki vocht met de Fransen mee in de Onafhankelijkheidsoorlog_{Photo: Poussin Jean CC 3.0 Unported no changes made}

In Algerije wonen bijna 41 miljoen mensen (2017) en daarmee staat Algerije op de lijst van landen met de meeste inwoners op de 33e plaats. De bevolkingsdichtheid is laag en bedraagt ongeveer 15 inwoners per km2. De verschillen in Algerije zijn echter groot: de meest afgelegen gebieden in de Sahara kennen een bevolkingsdichtheid van 0.1 inwoners per km2, de steden aan de kust hebben een bevolkingsdichtheid van 200-400 inwoners per km2, de hoofdstad Algiers is zelfs zéér dicht bevolkt met meer dan 6000 inwoners per km2. Slechts 12% van Algerije is bewoond.

Ca. 90% van de totale bevolking van Algerije woont in de noordelijke kustregio, de overige 10% woont in de oases in de Sahara. Ongeveer 60% van de Algerijnse bevolking woont in steden, en dat aantal is groeiende. Naast de miljoenenstad Algiers zijn Annaba, Batna, Biskra, Blida, Constantine, Djelfa, Oran, Sétif, Sidi Bel Abbès en Tébessa steden met méér dan 200.000 inwoners. De grootste stad in de Sahara is het zuidelijke Tamanrasset met ca. 100.000 inwoners.

Straatbeeld in de Sahara-stad Tamanrasset_{Photo: W Robrecht CC 3.0 Unported no changes made}

De meeste Europeanen zijn na de onafhankelijkheid verdwenen, evenals de groep joden. Meer dan 1 miljoen Algerijnen leeft in Frankrijk.

• De natuurlijke bevolkingsgroei bedroeg in 2017 1,7%
• Geboortecijfer per 1000 inwoners was in 2017 22,2
• Sterftecijfer per 1000 inwoners was in 2017 4,3
• De gemiddelde levensverwachting was in 2017 77 jaar; mannen 75,6 jaar en vrouwen 78,4 jaar

Stammen in Algerije_{Photo: Publiek domein}

Rai en Chaabi

Rai-muziek, nu populair onder Algerijnse en Marokkaanse jeugd, was voor het eerst te horen in de tweede helft van de 20e eeuw als een moderne versie van 'chaabi', traditionele muziek uit het einde van de 19e eeuw van West-Algerijnse bedoeïnen. Een typisch chaabi-lied bestaat uit een sombere, bedroefde tekst, begeleid door een orkest van ca. 12 personen met violen, mandolines en slaginstrumenten. De liederen bevatten vaak een zeer uitgesproken morele boodschap.

Rai ontstond in de noordwestelijke stad Oran na de onafhankelijkheid en de tekstenbevatten meestal een humoristische mening over een bepaalde gebeurtenis. De zangers, eerst alleen mannen en later ook vrouwen, werden aanvankelijk begeleid door muzikanten met traditionele instrumenten als gasba (rietfluit), darboeka (vaastrommel), bedir (raamtrommel) en karkabou (metalen kleppers), later geleidelijk aan vervangen door trompet, viool, accordeon, keyboard en elektrische gitaar. Was improvisatie een belangrijk kenmerk van rai, vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw, mede onder invloed van de Europese popmuziek, ontstonden er verschillende rai-stijlen, waaronder verschillende rai-rockbands. Jongeren, zongen bovendien steeds meer teksten die gingen over de liefde in al zijn facetten. Islamitische fundamentalisten verboden rai in de jaren negentig van de vorige eeuw tijdens de religieus-politieke onrust. Dit culmineerde zelfs in het vermoorden van enkele rai-zangers, waaronder de bekende Cheb Hasni in 1994.

Een van de belangrijkste rai-producers was Rachid Baba Ahmed (1946-1995), in 1995 eveneens vermoord tijdens de burgeroorlog door islamitische fundamentalisten, die vonden dat rai zich veel te veel bezighield met seksualiteit, alcohol en meer in het algemeen de 'verdorven' westerse cultuur. In het westen is Cheb Mami een van de bekendste rai-zangers door zijn duet in 2000 met Sting in de song 'Desert rose'. Het nummer behaalde in de Nederlandse hitlijst 'Single Top 100' een 29e plaats.

Cheb Mami, Algerijnse zanger en rai-muzikant_{Photo: Saber68 in het publieke domein}

Toeareg

De Toeareg zijn een Berberstam die in de Sahara en de Sahel leven, en met name in de landen Algerije, Burkina Faso, Libië, Mali en Niger. De Toeareg stammen uit de regio Fezzan in Libië ligt en zijn in de loop van de eeuwen zuidwaarts getrokken, maar zijn op dit moment vaker aan één plaats gebonden dan dat ze nog als nomaden leven. Deze situatie is nog niet zolang bezig, hun traditionele kameel-nomadisme is nog niet zolang geleden en stadse Toeareg zijn een redelijk nieuw fenomeen. Begin 19e eeuw verzetten de Toearegs zich tegen de Franse invasie van hun gebied, maar begin 20e eeuw waren ze definitief verslagen en assimileerden in de Franse invloedssfeer. Het hevigste verzet werd geboden in Zuid-Algerije, onder andere door de beroemde Moussa Ag Amastan.

Moussa ag Amastane arriveert in Parijs voor vredesoverleg met de Fransen_{Photo: Publiek domein}

De Toeareg bestaan uit verschillende stammen en clans, en de belangrijkste groepen in Algerije zijn de Kel Ahaggar van de Tassili du Haggar en de Kel Ajjer uit de regio rond Djanet in het zuidoosten van Algerije. In de afgelopen decennia is het vrij rustig geweest tussen de Toearegs en het gezag in Algerije, dit in tegenstelling tot landen als Mali en Niger. De meest legendarische Toeareg-leider was een Algerijnse vrouw: Tin Hinan was een heldin en spiritueel leider die in de Hoggar-bergen een koninkrijk stichtte. Volgens de Algerijnen bedekken de Toeareg-mannen hun gezicht uit schaamte dat hun grootste leider een vrouw was, maar dat is natuurlijk een fabeltje. De waarheid is dat de Toearegs een matriarchale samenleving hebben en geen sluier hoeven te dragen, dit in tegenstelling tot de mannen. De sluier voor mannen wordt een 'tagelmust' genoemd en men geloofd dat hij boze geesten afweert, naast bescherming biedt tegen het woestijnklimaat. Mannen beginnen met het dragen van een sluier als ze volwassen worden en die bedekt vaak het hele gezicht op de ogen na.

Toeareg-man uit Algerije in traditionele kleding_{Photo: Garrondo CC 3.0 Unported no changes made}

De Toeareg-samenleving is zeer hiërarchisch met een adelstand en in vroeger tijden ook slaven uit zwart Afrika. De handelaren onder de Toeareg hadden het hoogste aanzien, hoger dan de boeren en nomaden. De Toeareg worden ook wel de 'blauwe mannen' genoemd naar de kleur van hun kostuum en tulbanden, hoewel in deze tijd veel meer kleuren voorkomen. De Toeareg spreken de Berbertaal Tamasheq, een Afro-Aziatische taal met een eigen Berbers schrift, het Tifinagh. De Toeareg zijn vanaf de zestiende eeuw voornamelijk soennitische moslims, maar niet erg fanatiek en gecombineerd met traditionele godsdienstige gebruiken. Ze staan bekend om hun fraaie kunst, juwelen, leer en hun typische zwaard, de 'takoba'. Men schat dat er nog ca. 25.000 Toeareg in Algerije zijn, voornamlijk in de Hoggar.

Verspreidingsgebied Toearegs_{Photo: Mark Dingemanse CC 2.5 Generic no changes made}

ALGERIJE LINKS

Advertenties
• Hotels Algerije
• Vliegennaar.nl | Goedkope vluchten Algerije
• Hotels Trivago
• Boeken, ook tweedehands, over ALGERIJE bij Bol.com

Nuttige links

Algerije Startnederland (E+N)
Reisinformatie Algerije (N)
Startpagina Algerije (N)

Bronnen

Agada, Birgit / Algerien : Kultur und Natur zwischen Mittelmeer und Sahara

Trescher

BBC - Country Profiles 

Beker, Michel / Algerije

KIT Publishers/Oxfam Novib

CIA - World Factbook 

Elmar Landeninformatie

Ham, Anthony / Algeria

Lonely Planet

Kagda, Falaq / Algeria

Marshall Cavendish

Oakes, Jonathan / Algeria

Bradt Travel Guides

laatst bijgewerkt maart 2024
Samensteller: Arie Verrijp / Geert Willems